عبداللّه ابن حماد نقل مي کند: روزي امام صادق (ع) به من فرمود: اي حماد نزد شما فضيلتي هست که مثل آن به احدي داده نشده است. و گمان ندارم آن چنان که بايد آن را بشناسيد و بر او محافظت نمائيد! و قيام به حقّ آن کنيد. و از براي آن فضيلت اهلي هست که ايشان را براي آن کار نام برده اند، و به ايشان توفيق عطاء کرده اند، و اين رحمتي است که

  در روايات ميباشد که خداوند عالم خاک کربلا را تحفه و هديه حورالعين قرار داده است، چنانچه در کتاب شريف سفينة النّجاة روايت شده است که: هر گاه ملائک ملا اعلي و مقرب درگاه خداوند بر زمين نزول مي کنند حورالعين به ايشان ميگويند که از براي ما خاک کربلا و تسبيحي از آن ارض ‍ منوّر بياوريد. [1] .       پی نوشتها : [1] سفينة النّجاة ص 56.   منبع: داستانهايي از زمين کربلا  ؛ ر- يوسفي

  اي زمين کربلا اينجا بود ماءواي من  مي شود اي کربلا اينجا فزون غمهاي من   کربلا بر روي تو عرش خدا بنهاده پا  تا ببوسد خلق عالم خاک زير پاي من   کربلا اينجا دگر وادي جانبازان بود  قاب قوسين عون و جعفر،اکبر او" ادناي من   کربلا وادي طور مصطفي اينجا بود  غرق خون اينجا بيند خواهرم سيماي من   کربلا اين سرزمين گلزار زهرا مي شود  در کنار يکديگر پرپر شود گلهاي من   از براي کشتن من شمر دون بي حيا  ميزند با چکمه بر سينه سيناي

  در کتاب کامل الزيارة ازفخرالسّاجدين حضرت زين العابدين عليه السلام روايت شده است که خداوند سبحان و تعالي کرب بلا را حرم امن و با برکت قرار داده بيست و چهار هزار سال قبل از آن که کعبه را خلق نمايد، و چون حقّ تعالي در ابتداي قيامت زمين را به زلزله در مي آورد، و زمين کربلا را با خاکش نوراني و صاف بالا برند.     پس آن را بهترين باغ از باغهاي بهشت مي گرداند

  از حضرت امام جعفر صادق (ع) منقول است که: چون شخصي از خانه خود بيرون آيد به عزم زيارت حضرت امام حسين (ع) به سوي کربلا مشايعت کنند او را از هفتصد ملک از بالاي سر او و زير پاي او از جانب راست و چپ و پيش رو و پشت سر او تا او را به اهلش برسانند. پس چون زيارت کند آن حضرت را ندا کند او را منادي که: (گناهانت آمرزيده شد

  براي امام حسين عليه السلام عزا خانه بسيار و گريه کننده بيشماري است پس در زير اين آسمان و تحت خورشيد درخشان عزا خانه اولي کربلاست، که باعث کرب و گيرائي قلوب همه انبياء و مؤمنين و محبّين و موالين ميشود تا روز قيامت. دوّم عزا خانه مخصوص آن بزرگوار بيت الصّراخ است، که در عرش عظيم الهي است که همه ملائکه در آن مکان رفيع الشّان با نوحه و ضجّه به عزاي آن عزيز زهرا

  از ذريح محاربي منقول است که گفت: به حضرت امام جعفر صادق (ع) شکايت کردم آنچه به من مي رسد از قوم و فرزندان من هر گاه به ايشان نقل مي کنيم ثواب زيارت قبر حضرت امام حسين (ع) را تکذيب من مي کنند و مي گويند: تو دروغ مي بندي بر امام جعفر (ع) حضرت فرمود: اي ذريح! بگذار مردم را که به هر جا که خواهند بروند. والله، که حق تعالي مباهات مي

  در کتاب شريف المشاهد شيخ شبستري (ره) روايت کرده که چون حضرت نوح عليه السلام کشتي را بنا نمود و صد هزار مسمار به کشتي زد تا اينکه پنج مسمار ماند حضرت نوح عليه السلام يکي از آن پنج مسمار را برداشت. فاَ شرَقَ بِيَدِهِ وَ اَضاءَ کَما يَضئ الکَواکِبَ الدُّريه في اُفُق السَّماء. پس آن مسمار در دست نوح روشن شد چنانکه ستاره رخشان در افق آسمان درخشنده مي شود. فتحيّر نوح فانطق الله المسمار بلسان طلق

  ابو جعفر خضرمي از حضرت امام محمّد باقر عليه السلام روايت کرده است که: قال: سمعت يقول محمّد بن علي عليه السلام من ارادَ اَن يعلم انّه من اهل الجنّة فيعرفن حبّنا علي قلبه فان قبل فهو مؤمن و من کان لنا محبّا فليس فليرغب في زيارة الحسين عليه السلام و فمن کان للحسين عليه السلام محبّا و زوّارا ما يجب لنا اهل بيت و کان من اهل الجنّة و من لم يکن زوّرا کان ناقص

  در زمان حضرت صادق عليه السلام زن زانيه اي بود که هر وقتي بچه اي از طريق نا مشروع مي زائيد به تنور مي انداخت. و آنها را مي سوزاند، تا اين که اجلش رسيد و مرد. اقربا و خويشان او زن را غسل و کفن کردند و نماز برايش خواندند و به خاکش سپردند، ولي يک وقت متوجّه شدند زمين جنازه اين زن بد کاره را قبول نمي کند و به بيرون انداخت، آن عده

  تربت حضرت سيد الشّهداء بر اساس روايات موثّق آثار فراواني دارد، از آن جمله: 1 - طبق روايات رسيده سجده کردن بر تربت حضرت حسين عليه السلام موجب قبولي نماز است، که امام صادق عليه السلام مي فرمايد: السُّجُودُ عَلي تُربَة الحُسين عليه السلام يَخرِقُ الحُجبُ السَّبعة. سجده کردن بر تربت امام حسين عليه السلام هفت حجاب را از (منع قبولي آن) نماز بر مي دارد. 2 - ذکر با تسبيح تربت سيّدالشّهداءبراي هر ذکر چهل حسنه

  در مورد ورود حضرت سيّدالشهداء ابي عبداللّه الحسين عليه السلام به سرزمين کربلا اختلاف است ولي اصحّ تواريخ در مورد ورود آن حضرت به اين سرزمين پر بلا روز دوم محرم الحرام سال 61 هجري مي باشد طبق روايت صحيح زماني که حضرت به آن زمين رسيده، پرسيدند اين سرزمين چه نام دارد؟ جواب دادند قادسيه، حضرت دوباره پرسيدند! آيا نام ديگري دارد؟ عرض کردند نينوا! حضرت باز فرمودند! آيا نام ديگري دارد؟ عرض ‍

  امام صادق عليه السلام مي فرمايد: که هر کس يک روز در خدمت حضرت سيّد الشّهداء عليه السلام به سر برد (يعني در تربت کربلا، جايي که خون ابا عبداللّه الحسين عليه السلام و ياران و فرزندانش ظلما ريخته شد) در نامه اعمال او ثواب احياء هزار شب قدر نوشته مي شود.[1] .     ياران چو از طليعه انوار کربلا   پر نور گشته ديده زوّار کربلا   صبح نشاط در نظرم شام تيره شد  از صبح تيره فام شب تار

  روايت شده که روزي دو نفر از محّبان، يکي از زيارت خراسان و ديگري از زيارت کربلا به شهر سرمن راي (سامرّا) وارد مي شدند پس احوالات را به خدمت امام حسن عسگري عليه السلام معروض داشتند آن حضرت، آن دو را پيشواز کردند، امّا در وقت مراجعت آن حضرت پياده تشريف مي آوردند، يکي از اصحاب عرض کرد: يابن رسول اللّه اسب سواري موجود است چرا سوار نمي شويد، فرمودند: به خود گوارا نمي بينم

  يکي از بانوان مؤمنه پرهيزگار به نام خديجه ظهوريان فرزند عباسعلي که هم اکنون قريب نود سال از عمر با برکت خود را پشت سر گذاشته و با آنکه نزديک ده سال است بر اثر سکته از پا در آمده و با کمک عصا خود را به اين سو و آن سو مي کشاند نماز جماعتش ترک نمي شود، نقل مي کند: حدود سي سال قبل مهر تربتي را که خود از کربلا آورده بودم

  فاضل کامل سيّد الواعظين مرحوم سيّد محمود امامي اصفهاني (رحمة اللّه عليه) نقل نموده اند: يکي از خلفاي بني مروان اولاد دار نمي شد به مقتضاي عقيده فاسد خود نذر کرد که اگر خدا پسري به او بدهد، او را بر سر راه زوّارهاي حضرت سيّدالشهداء عليه السلام بفرستد، و آنها را به قتل برساند. اتفاقا بعد از مدّتي خداوند پسري به او عطاء مي نمايد، تا اينکه بزرگ ميشود و به او وصيّت مي کند که

  بهترين انسانها کساني بودند که در کربلا به شهادت رسيدند، و در رکاب نور چشم حضرت صديقه طاهره (س) به فوز عظيم نائل آمدند. و بدان جهت خاک کربلا توتياي چشمان اؤلياء گرديد. کمال همنشين در من اثر کرد، و گر نه من همان خاکم که هستم. امّا در مورد تعداد و اسامي آن سعادتمندان اختلاف است ولي در بررسي اصحّ اقوال بعضي تعداد شاهدين عاشورا را هفتاد و دو نفر و بعضي هشتاد و چهار نفر

  مرحوم تاج الدّين حسن سلطان محمد(رضوان اللّه تعالي عليه) در کتاب خود مينويسد: در بغداد مرد فاسقي بود که هنگام احتضار وصيّت کرده بود که مرا ببريد نجف اشرف دفن کنيد شايد خداوند مرا بيامرزد و بخاطر حضرت امير المومنين عليه السلام ببخشد. چون وفات کرد قوم و خويشان او حسب الوصيّة او را غسل داده و کفن نمودند و در تابوتي گذاردند و بسوي نجف حمل کردند. شب حضرت امير عليه السلام به خواب بعضي از

  شيخ طوسي قدس الله سره نقل فرموده که: حسين بن محمّد عبداللّه از پدرش نقل نمود، که گفت: در مسجد جامع مدينه نماز مي خواندم مردان غريبي را ديدم که به يک طرف نشسته با هم صحبت مي کردند. يکي به ديگري مي گفت: هيچ مي داني که بر من چه واقع شده، گفت: نه! گفت: مرا مرض داخلي بود که هيچ دکتري نتوانست آن مرض را تشخيص ‍ بدهد تا ديگر نا اميد شدم.

    آخوند ملا محمّد کاظم هزارجريبي (رضوان الله عليه) فرمود: شنيدم از آقا ميرزا محمّد شهرستاني که عالم جليل القدري بود که بر جنازه سيد بحرالعلوم نماز خواند فرمود: من در اوايل جواني مجاورت زمين کربلا را اختيار کرده بودم رفيقي داشتم صالح و متقي، مجاور نجف اشرف بود، از اهل خاتون آباد، اسمش حاج حسن علي بود مکرر مرا تکليف مي کرد به نجف بروم و در آنجا مجاورت نمائيم، زيرا در کربلا قساوت مي آورد

  در زمان شاه صفوي سفيري (که در علوم رياضيه و نجوم مهارتي تمام داشت و گه گاهي هم از ضماير و اسرار و اخبار غيبيه مي گفت) از طرف دولت استعمارگر فرنگ به ايران آمد در آن زمان پايتخت ايران اصفهان بود وارد اصفهان شد تا که تحقيقي درباره ملت و اسلام کند و دليلي براي آن پيدا نمايد. سلطان وقتي او را ديد و از خيالاتش آگاهي پيدا کرد تمام علماي شهر اصفهان را

  حرثمه مي گويد: چون از جنگ صفين همراه علي عليه السلام برگشتيم، آن حضرت وارد کربلا شد. و در آن سرزمين نماز خواند. آن گاه مشتي از خاک کربلا برداشت و آنرا بوئيد سپس فرمود: واها لک يا تربة ليحشرنَّ منک قوم يدخلون الجنّة بغير حساب آه اي خاک! حقّا که از تو مردماني برانگيخته شوند که بدون حساب داخل بهشت گردند. وقتي حرثمه به نزد همسرش که از شيعيان علي عليه السلام بود بازگشت ماجرائي را که در

  تحفة المجالس - کرامات الحسينيه ج 1 ص 267. در کتاب مفاتيح الجنان به سند معتبر روايت شده که شخصي گفت: حضرت امام رضا عليه السلام براي من از خراسان بسته متاعي فرستاد چون بسته را باز کردم ديدم در ميان آن خاکي بود، از آن مردي که بسته را آورده بود پرسيدم که اين خاک چيست؟ گفت: خاک قبر حائر امام حسين عليه السلام است، تا به حال نشده که حضرت چيزي براي کسي بفرستد و

  يکي از علماي اهل تسنّن که از فارغ التحصيلان دانشگاه «الازهر» مصر است به نام «شيخ محمد مرعي انطاکي» از اهالي سوريه، بر اثر تحقيقات دامنه دار به مذهب تشيّع گراييد، و در کتابي به نام «لماذا اخترت مذهب الشّيعه» علل گرايش خود را با ذکر مدارک متقن ذکر نموده است، در اينجا به يکي از مناظرات او با دانشمندان اهل تسنّن پيرامون سجده بر مهري که از تربت حسيني است. توجّه کنيد: محمد مرعي در

  موسي ابن عبدالعزيز نقل نمود: در بغداد يوحنّاي نصراني مرا ديد و گفت، تو را به حقّ دين و پيغمبرت قسم ميدهم که اين شخص که در کربلا است و مردم او را زيارت مي کنند کيست؟ گفتم: پسر علي بن ابي طالب عليه السلام است و دختر زاده رسول آخر الزمان محمّد(ص) مي باشد و اسمش حضرت سيّد الشّهداء عليه السلام است چطور شد که اين سوال را از من ميکني؟ گفت قضيّه عجيبي دارم، گفتم بگو!

  در روايت اهل سنت و شيعه مستندا نقل شده است که امّ سلمه همسر پيامبر (ص) مي گويد: روزي رسول خدا (ص) مشغول استراحت بودند که ديدم امام حسين عليه السلام وارد شدند، و بر سينه پيامبر(ص) نشستند، حضرت رسول (ص) فرمودند: مرحبا نور ديده ام، مرحبا ميوه دلم، چون نشستن حسين عليه السلام بر سينه پيامبر (ص) طولاني شد، پيش خودم گفتم! که شايد پيامبر(ص) ناراحت شوند، و جلو رفتم، تا حسين عليه السلام را

  مرحوم حاج مؤمن رحمة اللّه عليه، فرمود: مخدّره محترمه اي (که نماز جمعه اش را ترک نمي کرد) بمن خبر داد که مقدار نخودي تربت اصلي کربلا بمن رسيده و آن را جوف کفن خود گذارده ام، و هر سال روز عاشورا خوني مي شود، بطوري که رطوبت خونها به کفن سرايت مي کند و بعد تدريجا خشک ميشود.     از آن مخدّره خواهش کردم که روز عاشورا را به منزلش بروم و آن را ببينم قبول

  مرحوم جنّت مکان حاج حسين نوري در دارالسلام خود نقل کرده است که در کتاب کلمه طيّبه از مرحوم ميرزا سيد علي صاحب شرح کبير که مي فرمايد: من عصرهاي پنجشنبه مواظبت داشتم به زيارت قبرهائي که در اطراف خيمه گاه است. شبي در عالم رؤيا ديدم که رفته ام به زيارت همان قبرها، ناگهان شنيدم هاتفي به زبان فارسي مي گويد: خوشا به حال کسي که در اين زمين مقدس (کربلا) مدفون شود، اگر چه

  پس از آن که امام حسين عليه السلام وارد کربلا شد ابن زياد تمام راههايي که به کربلا متّصل مي شد بست، تا کسي نتواند به کمک امام حسين عليه السلام بيايد، پنج نفر از شيعيان شبها حرکت ميکردند و روزها در گودالها خودشان را پنهان مي نمودند در يکي از قرّاء بين کوفه و کربلا در کوخي پنهان شده بودند که ناگهان دو نفر پير و جوان سفيد پوش ظاهر شدند و سلام کردند

  روايت شده است، وقتي که جناب سلمان (ره) از جانب اميرالمؤمنين عليه السلام به حکومت مداين مأمور گرديد، و عازم مدائن شد، آن عالي مقام با کارواني همراه شد، و به درازگوشي سوار شده بود به منزل مي رفتند. و قانون آن جناب بود که يک فرسخ راه را سوار الاغ ميشد، و يک فرسخ راه را پياده مي رفت تا آن حيوان هم ناراحت نشود، و در ميان اهل قافله قانونِ مراعات احوال حيوانِ مرکوب

  روزي شخصي بخدمت حضرت سيّدالساجدين عليه السلام رفته و استدعاي ضيافت از آن بزرگوار نمود و در بعضي از کتب مراثي نام آن شخص را زهري ذکر کرده اند و معروض داشت که بناي دامادي و عروس آوردن براي فرزند خودم دارم، استدعا از جناب شما دارم که با اهل بيت (ع) به خانه من تشريف آورده و خانه مرا رشک گلستان اِرَم فرماييد آن سرور در جواب فرمود: که بعد از شهادت پدر بزرگوار خود

  بعضي گفته اند: کربلا مشتق از کَربَله، بفتح کاف و باء موحده بر وزن عنفله، بمعني رخوت و نرمي است، يقال به کربله (اي رخوة في قدميه) بخاطر آنکه خاک کربلا نرم بود. و يا از کربلا است بمعني «الخالص الزّکي يقال کَربَل الحِنطَة اِذا انفّاها فسميت بذلک لان ارضها خالصة طيَّبة» و يا از کربل بر وزن جعفر است. و کربل نام علفي است که بسيار سرخ و برّاق مي باشد زيرا که از

  هارون بن خارجه از امام صادق عليه السلام روايت کرده است که: قال سئلته عمّن تَرَکَ زيارَة الحسين مِن غَيرِ مِلّة، فقال هذا الرّجل مِن اهل النّار. هارون مي گويد: سؤال کردم از امام صادق عليه السلام از کسي که ترک کرده است زيارت حسين عليه السلام را، حضرت فرمود: او از اهل جهنّم است. و در روايت ديگري ميباشد که، شخصي عرض کرد به امام صادق عليه السلام يابن رَسُول اللّه ما تَقُول فيمَن تَرَکَ زيارة الحسين

اگر چه قبر حقيقى سيدالشهدا (ع) در دلها و قلبهاست كه بناى آن از دوران كودكى در سرزمين دل شيعيان و عاشقانش گذارده شد؛ اما مرقد شريف آن حضرت همواره از آثار و بركات متعددى برخوردار بوده است .  ضريح مقدس و حرم مطهر امام حسين (ع) يادگارى از جان نثارى و فداكارى او و يارانش در راه خدا مى‏باشد. مرقدى

  مقدّس زنجاني نوشته که در بعضي روايت وارد شده که در عوض هر درهمي که زائران امام حسين عليه السلام در خصوص زيارت آن حضرت مصرف کنند دوازده هزار شهر در بهشت از خداوند عالم به ايشان عطاء مي شود، و به هر قدمي که بر مي دارند ثواب هفتاد حجّ و هفتاد عمره مي باشد، و هر گاه در آن سفر بميرند ملائکه رحمت مشايعت ايشان مي کنند و حنوط و کفن او را

ثواب زائر قبر حسين عليه السلام: روايت شده است كه حضرت خاتم الانبياء (ص ) در خانه عايشه بود، حسين عليه السلام آمد، عايشه خواست مانع شود، رسول خدا(ص ) جريان آتيه حسين عليه السلام و مقامات او و زائرش را ذكر مى فرمايد: كه حسين عليه السلام در زمين كربلا كشته و مدفون مى گردد، هركس او را زيارت كند ثواب يك حجّ و يك عمره من به او

  در کتاب کامل الزياره و وسايل و کتاب تحفة الزّاير، مجلسي مرحوم روايت نموده است از معاوية بن عمَّار که گفت: روزي بخدمت مولاي خود امام جعفرصادق عليه السلام مشرَّف شدم، ديدم آن سرور مشغول نماز است چون فارغ شدند، شنيدم که مناجات مي کرد با پروردگار خود و عرض ‍ مي کرد: اي خداوندي که مخصوص کرده اي آينده ما را به کرامت، و وعده داده اي ما را به شفاعت، و علوم رسالت را

در طول تاريخ انسانهايى بوده و هستند كه پس از مرگشان ، زندگى و حياتشان ادامه پيدا كرده و با مرگ بدنشان ، وجودشان و شخصيت و انديشه‏شان ادامه يافته است . مردان خدا و شخصيتهاى الهى، همانگونه كه در زمان حيات خويش استوانه دين و محور انسانيت و پشتوانه حق و عدالت هستند ، در زمان پس از مرگ نيز آرامگاه و زيارتگاهشان پشتوانه حق و

  سيدالشهداء ص 245. مجلسي عليه الرحمه در بحار از جناب سليمان اعمش که از بزرگان شيعه و نزد همه مسلمين محترم و مورد اعتماد است نقل مي نمايد: که در کوفه شبي همسايه ام در خانه من بود در اثناء صحبت فضيلت زيارت امام حسين عليه السلام را در شب جمعه ذکر نمودم همسايه منکر بود. گذشت، فردا اعمش و چند نفر ديگر به کربلا رفتند، امّا همسايه را ديدند که زودتر از آنها و گريان

امام صادق عليه السلام فرمودند: مكه سخن گفت به كرامت هاى خداوند تفاخر نمود و گفت : كيست مانند من و حال آنكه خانه خدا روى من بنا شده و مردم از اطراف به جانب من مى آيند، چون مكّه تفاخر نمود وحى شد، كه اى مكّه بجاى خود باش ، نيست فضل خانه كه سبب فضل تو است در جنب فضل كربلا، مگر به مانند سوزنى كه در

    اگر کسي از گناهان مي ترسد و نمي داند که آيا توبه اش پذيرفته شده است يا خير؟ رسول خدا (ص) وعده فرموده است که زوّار قبر حسين عليه السلام و عزادارانش را تنها نگذارد، در وحشتها و ظلمتها از آنان فرياد رسي بفرمايد. در صحراي محشر که هر کس سر گرم خودش مي باشد عدّه اي در جوار امام حسين عليه السلام زير سايه عرش رحمتند، به قدري از مجالست با امام حسين عليه السلام

فضيلت و آثار و بركاتى كه براى تربت حسينى است ، براى هيچ تربتى و قطعه‏اى از قطعات زمين نيست . خاك كربلا قطعه‏اى از بهشت است كه خداوند قادر متعال به واسطه قدردانى از يك فداكار در راه دين كه تمام هستى خود را فدا كرده ، در آن خاك، بركت و فضيلت و شفا قرار داده است .  كربلايش قطعه‏اى از جنت است‏       باب نور و باب

  قال رسول اللّه (ص): يا جابر زُر قبر الحسين عليه السلام بکربلا فانّ کربلا قطعة من الجنّة. رسول خدا (ص) فرمود:اي جابر زيارت کن قبر حسين عليه السلام را در کربلا، پس هر آينه کربلا پاره اي از بهشت است.     خدا هم طول عمر به جابر داد و موفّق گرديد قبر حسين را زيارت نمايد. يقينا حديث مشهور زيارت جابر در روز اربعين را حسين عليه السلام شنيده ايد. اگر چشم بصيرتي باشد سزاوار است خاک کربلا

يكى از علماى اهل تسنّن كه از فارغ التحصيلان دانشگاه الازهر مصر است به نام شيخ محمد مرعى انطاكى از اهالى سوريه ، بر اثر تحقيقات دامنه دار به مذهب تشيّع گراييد، و در كتابى به نام لماذا اخترت مذهب الشّيعه علل گرايش خود را با ذكر مدارك متقن ذكر نموده است ، در اينجا به يكى از مناظرات او با دانشمندان اهل

  در کتاب کامل الزيارة روايت شده است که حق تعالي امر فرمود، به ملائکه که زيارت کنند موضع دفن حضرت سيّدالشّهداء عليه السلام را هزار سال پيش از شهادت آن بزرگوار، و همچنين روايت شده است که در وقت هر نماز از نمازهاي پنجگانه هفتاد هزار ملائک به زيارت آن سرور مشرّف ميشوند و تا روز قيامت نوبت زيارت به ايشان ميسّر نمي شود. [1] .     خوشا بحال کسي در مني فداي تو گرديد  که داعي تو

در كتاب كامل الزيارة ازفخرالسّاجدين حضرت زين العابدين عليه السلام روايت شده است كه خداوند سبحان و تعالى كرب بلا را حرم امن و با بركت قرار داده بيست و چهار هزار سال قبل از آن كه كعبه را خلق نمايد، و چون حقّ تعالى در ابتداى قيامت زمين را به زلزله در مى آورد، و زمين كربلا را با خاكش نورانى و صاف بالا برند. پس آن

  زمين کربلا پنج درجه دارد. درجه اوّل - از آب و خاک است مثل باقي زمين ها و اراضي که درخت و گياه در آن ميرويد و زراعت ميشود. درجه دوّم - مقام فيض و رحمت است، که از اين خاک مقدّس بواسطه قبول نمودن آن خضوع و انکسار را، در عالم تکليف تکويني، بنا به حديث (و لا من ارض و لا مإ الّا عوقب لترک التواضع) که چنان فضيلت و رحمت در آن تربت

آثار و بركات مرقد شريف و حرم مطهر سيدالشهدا (ع) عبارتند از:    1-      مرقد حسينى ، نيروبخش است با ذكر اجمالى تحولاتى كه در عمارت مرقد مطهر امام حسين (ع) صورت گرفته است به خوبى معلوم مى‏گردد كه زيارت قبر آن حضرت در مبارزه با حكومت بنى عباس تأثير مهمى داشته است ، و به همين دليل بود كه عباسيان قبر آن امام را دشمن

  روايت از معصوم عليه السلام ميباشد که در حديثي مي فرمايد: و هي البقعة التي کانت قبّة الاسلام نجي اللّه فيه المؤمنين الّذي آمنوا مع نوح في الطوفان. امام عليه السلام فرمودند: و آن زمين کربلا بقعه اي است که قبّه براي اسلام ميباشد و خداوند نجات مي دهد بوسيله آن مؤمنين را مانند آن کساني که ايمان آوردند و با حضرت نوح عليه السلام در طوفان. [1] .     مهر تو را به عالم امکان نمي دهم  اين گنج

شيخ اجل ، ابن قولويه ، استاد شيخ مفيد رحمه الله در كتاب كامل الزيارة به اسناد خود از محمد بن مسلم روايت كرده كه گفت : به مدينه رفتم و بيمار شدم . حضرت امام محمد باقر عليه السلام مقدارى آشاميدنى در ظرفى كه دستمال بالاى آن بود، به وسيله غلام خود برايم فرستاد و گفت : اين را بخور كه امام على عليه السلام به