- صفحه اصلی
- امام حسین(ع) و عاشورا
- مهدویت
- دفاع مقدس
- ابزار وبلاگ مذهبی
- موبایل اسلامی
- مقالات آرشیوی
- پخش زنده حرم ها
- لوگوهای حمایتی
- قالب وبلاگ
- سفر مجازی
- گالری تصاویر اسلامی
- صوت و مداحی
- کارت پستال
- دانشنامه عاشورا
- دانشنامه مهدویت
- دانشنامه دفاع مقدس
- دانشنامه امام علی (ع)
- دانشنامه امام حسن (ع)
- دانشنامه امام سجاد (ع)
- دانشنامه امام باقر (ع)
- دانشنامه امام صادق(ع)
- دانشنامه امام کاظم(ع)
- دانشنامه امام جواد(ع)
- دانشنامه امام هادی(ع)
- سفر مجازی مزار شهدا
- سفر مجازی راهیان نور
مفاد صلحنامه امام حسن(ع)
- توضیحات
- نوشته شده توسط پایگاه جامع عاشورا
- بازدید: 7841
مفاد صلحنامه امام حسن(ع)
هر زمان كه به خطبه‌هاي امام حسن كه پس از انعقاد صلح بر اصحابي كه به اين صلح اعتراض داشتند ايراد فرمودند توجه شود در مي‌يابيم كه انعقاد اين صلح تا چه اندازه تحت تأثير شرايط دشواري بوده كه هر لحظه فتنه‌اي از پس فتنه‌اي بر مي‌خاسته است. از جمله آنكه آن حضرت خطاب به يكي از آنان مي‌فرمايد:«من خوار كننده مومنان نيستم، بلكه سرفراز كننده ايشانم. من هنگامي كه سستي و كراهت اصحابم را براي جنگيدن مشاهده كردم، تصميم به انعقاد صلح گرفتم و يگانه مقصودم از آن، جلوگيري از كشتار شما بود».
آن حضرت در جاي ديگري خطاب به يكي از خوارج كه دشمني آنان نسبت به امام حسن و شيعيانش كمتر از دشمني معاويه و يارانش با آن حضرت نبود، در همين باره مي‌فرمايد:
«واي بر تو اي خارجي! اينسان قضاوت مكن آنچه مرا بدين كار وادار ساخت قتل پدرم به دست شما و طعنه‌هايتان به من و يغماگري شما عليه من بود. شما هنگامي كه به صفين روانه شديد دينتان پيشاپيش دنيايتان بود و امروز چنان گشته‌ايد كه دنيايتان فراروي دينتان است. واي بر تو اي خارجي! كو‌فيان مردمي هستند كه نمي‌توان به آنان اطمينان كرد، و هيچكس جز ذليلان به آنان عزيز نشدند. هيچ يك از آنان با راي ديگري موافقت نمي‌كند. پدرم به خاطر آنان متحمل مشكلات بسيار و حوادث تلخي شد. سرزمين آنان زودتر از ديگر جاها رو به ويراني مي‌گذارد و مردم آن كساني هستند كه دينشان پراكنده شد و خود گروه گروه شدند». (تذکره الخواص ، ص 207)
با توجه به اين عوامل و نيز علل و اسباب ديگر، امام (ع) با معاويه تن به صلح داد و اين عهدنامه را با وي منعقد كرد:
بسم الله الرحمن الرحيم
«اين پيمان نامه‌اي است كه حسن‌بن‌علي‌بن‌ابي‌طالب با معاويه بن ابي سفيان منعقد كرده است. وي با معاويه مصالحه مي‌كند كه حكومت را با شرايط زير بدو واگذارد:
1ـ معاويه در ميان مردم به كتاب خدا و سنت پيامبرش و سيره جانشينان صالح او حكومت كند.
2ـ معاويه بن ابي سفيان نمي‌تواند پس از خود جانشيني براي حكومت تعيين كند، بلكه پس از وي حسن و پس از او حسين بايد بر مردم حكومت كند.
3ـ مردم در هر جا كه باشند، در شام يا عراق با حجاز و يا يمن بايد در امان باشند.
4ـ ياران و پيروان علي و نيز زنان و فرزندانشان بايد در امان باشند و معاويه بايد در اين خصوص سوگند ياد كند و پيمان دهد. اگر بنده‌اي به خداوند سوگند بخورد و سپس به عهد خود و آنچه گفته است وفادار بماند، خداوند بر او خرده نگيرد.
5ـ معاويه نبايد عليه حسن بن علي و برادرش حسين و نيز ديگر افراد خاندان رسول‌خدا (ص) در نهان و آشكار دست به توطئها بزند يا آنها را در هر كجا كه باشند به هراس اندازد.
فلان بن فلان متعهد رعايت موارد اين صلح نامه مي‌گردد، و خداوند بهترين كسي است كه به شهادت گرفته ميشود». (این پیمان نامه را علامه باقر شریف قرشی از فصول المهمه ، ص 48 و کشف الغمه ، ص 170 و بحارالانوار ج10 ، ص 115 و ... نقل کرده و گفته است : آنچه گفته شد بهترین صورت است که از این پیمان نامه نقل شده و به خوبی مبین کیفیت صلح است)
محل عقد اين صلح نامه در مسكن ساباط بوده است، جايي نزديك بغداد امروزي كه سپاه امام‌حسن (ع) در آنجا اردو زده بود، چون كار انعقاد صلح نامه به پايان رسيد، امام‌حسن به همراه يارانش به كو‌فه بازگشت.
چند نکته:
• نظرات شما پس از بررسی و بازبینی توسط گروه مدیریت برای نمایش در سایت منتشر خواهد شد.
• نظرات تکراری و تبلیغاتی(به جز وبلاگ ها) تائید نمی شوند و امتیازی هم به آنها تعلق نخواهد گرفت.
• در صورتی که نظر شما نیاز به پاسخ دارد، پاسخ خود را در ذیل همان موضوع دنبال فرمایید.