برنامه ريزي

برنامه ريزي

هق هق گريه ام خواب را از حسين گرفته بود. دلداري ام مي داد و مي گفت: «قول ميدم زود برگردم.»

گفتم: «اگه شهيد بشي اون وقت چه خاکي به سرم بريزم؟»

با بذله گويي هر چه تمامتر حرفي زد که در اوج گريه، خنده ام گرفت.

گفت: «اينکه ناراحتي نداره، خب، خاک رس!»

گفتم: «الان چه وقت شوخيه؛ من تنهايي چطور زندگي کنم؟»

هنوز تبسم بر لب داشت، گفت: «يه هفته برو خونه مادرت، يه هفته هم برو پيش مادرم.»

گفتم: «يعني دو هفته اي بر مي گردي؟»

گفت: «نه؛ منظورم اينه براي خودت برنامه ريزي داشته باش. يه هفته اينجا، يه هفته هم اونجا تا موقعي که من برگردم؛ فهميدي؟»

از اينکه مرا دست انداخته بود، خيلي عصباني بودم اما چه فايده، کاري از دستم ساخته نبود.