سلام
اگر اونا جامونده بودند پس ما...
:(:(:(:(: (:(:(:(:(
یازهر ا
التماس دعا

این خاظره مربوط به خودم می باشد که در وبلاگم http://revayateeshgh8.blogfa.com/موجود است و در صورت امکان در سایتتان درج کنید. خاطره سنگر پرواز:
عملیات موفقیت آمیز بیت المقدس ۶ در ۲۷ اردیبهشت ماه ۱۳۶۷ در محورهای کوهستانی و برف پوش شمال شهر ماووت و بلندی های شیخ محمد،آسوس و استروک با رمز عملیاتی یا امیر المومنین(ع) آغاز گردید.

پس از این عملیات بمدت یکهفته پدافند از ارتفاع شیخ محمد بر عهده گردان حضرت زینب(س)گذاشته شد. بنده نیز به همراه گردان و بعنوان بیسیم چی فرمانده گردان در سنگر فرماندهی مستقر بودم. از آنجا که سنگر مذکور بر روی یال ارتفاع شیخ محمد قرار داشت و این نقطه نیز بدلیل حجم آتش گلوله های خمپاره و توپ دشمن با خطرهای احتمالی زیادی روبرو بود لذا بنابر تصمیم جانشین تیپ حضرت زهرا(س)از لشگر 10 سیدالشهدا(ع) (برادر سیفی) مقرر شد سنگر فعلی را تخلیه و در سنگر مناسب دیگری که کمتر در تیررس آتش تهیه دشمن باشد مستقر شویم. در روز سوم رأس ساعت 7 صبح سنگر را تخلیه و در سنگر جدید مستقر شدیم و پس از حدود 3 ساعت در ساعت 10 یکی از بچه های گردان که جراحت سطحی ناشی از ترکش خمپاره پیدا کرده بود به سنگر ما که امدادگر نیز در آنجا حضور داشت مراجعت نمود و علت مجروح شدن خود را گذر از کنار سنگر قبلی ما (سنگر فرماندهی) و خوردن یک گلوله خمپاره به داخل سنگر و آسیب دیدگی ناشی از ترکش ها اعلام کرد. بعد از گفتگو با وی برای دیدن این اتفاق به آنجا رفتم و مشاهده نمودم که سنگر مذکور بصورت کامل منهدم شده و دیگر چیزی بعنوان سنگر وجود ندارد. لذا از یک سو خوشحال بودم که خداوند توفیق مجدد برای ادامه حضور در جبهه را برایم فراهم نموده بود و از سوی دیگر متوجه شدم که برای پریدن از سنگر پرواز نیاز به پرپرواز است که ما فاقد آن بودیم و باید با اهل زمین راه خود را ادامه می دادیم

سپاس نمی دونم چی بگم اجرکم عندا....