سخاوت و بزرگواري امام حسين

يکي از مسلمانان مدينه به کسي بدهکار بود و نتوانست بدهکاري خود را بپردازد از طرفي طلبکار با اصرار فراوان مي‏خواست طلب خود را بگيرد. 

آن شخص براي چاره جويي، خدمت امام حسين عليه‏السلام آمد، هنوز مطلبي نگفته بود که امام حسين عليه‏السلام متوجه شد که او براي حاجتي آمده است، پس به او فرمود: آبروي خود را از سؤال روياروي نگهدار، نياز خود را در نامه‏اي بنويس که به خواست خدا آنچه تو را شاد کند به تو خواهم داد. 

او در نامه‏اي نوشت: اي اباعبدالله! فلان شخص پانصد دينار از من طلب دارد و اصرار دارد که طلبش را بگيرد، شما با آن مرد صحبت کنيد به من مهلت بدهد تا وضع مالي‏ام خوب شود. امام حسين عليه‏السلام پس از خواندن نامه‏ي او به منزل خود رفت و هزار دينار آورد و به او داد و فرمود: با پانصد دينار اين پول، بدهکاري خود را بپرداز و با پانصد دينار ديگر، به زندگي خود سر و سامان بده و حاجت خود را جز در نزد اين سه نفر مگو:

1. دين دار که دين نگهبان او است،2. جوانمرد که به خاطر جوانمردي حيا مي‏کند، 3. صاحب اصالت خانوادگي که مي‏داند تو به خاطر نيازت دوست نداري آبروي خود را از دست دهي. پس شخصيت تو را حفظ مي‏کند و حاجت تو را روا مي‏سازد. ( تحف العقول، ص 251.)

منبع: کرامات حسينيه و عباسيه  ؛ موسي رمضاني‏پور  نوبت چاپ: هفتم تاريخ چاپ: زمستان 1386 چاپ: محمد (ص) ناشر: صالحان  صفحات 45 و 46