زنده کردن اسبان

طبيبي از اهل موصل که از دوستان معاويه بود و او را خليفه مي‏دانستند، روزي يکي از پيروان مکتب علوي با او ملاقات کرد و در ضمن اتمام حجت به او فهماند که امام بايد داراي فضائل و مکارم اخلاق باشد و اکنون نشانه‏هاي امامت در حسين بن علي عليه‏السلام موجود است. اتفاقا بيوه زني در همسايگي او بود که يتيمي داشت و آن زن مريض شد، او پسرش را نزد طبيب فرستاد و گفت: مادرم مريض شده است. طبيب متوجه شد که آن پسر از محبان امام حسين عليه‏السلام است، پس گفت: علاج مرض مادرت جگر اسب فلان رنگ است.

يتيم گفت: من آن را از کجا فراهم کنم، طبيب پاسخ داد: از امام حسين عليه‏السلام بخواه. آن طبيب خدمت امام حسين عليه‏السلام آمد و از غلامان خواست او را به طويله ببرند تا اسب‏ها را بنگرد. چون آن‏ها را کشته ديد پرسيد: براي چه اين‏ها را کشته‏اند؟ آن‏ها گفتند: براي معالجه‏ي مادر آن يتيم. طبيب تقاضا کرد که او را خدمت حضرت ببرند. وقتي او جريان را بيان کرد، حضرت فرمود: اين‏ها سهل است، سپس دعا کردند: الهي! تو قادري که اين‏ها را زنده کني، اگر ما نزد تو قرب و منزلتي داريم به حرمت و جد و پدر و مادر و برادرم اين‏ها را زنده گردان. آن گاه اسب‏ها به قدرت خداوند زنده شدند. ( تحفه، ص 148. )

منبع: کرامات حسينيه و عباسيه  ؛ موسي رمضاني‏پور  نوبت چاپ: هفتم تاريخ چاپ: زمستان 1386 چاپ: محمد (ص) ناشر: صالحان  صفحات 46 و 47