زراره گويد: به امام صادق - عليهالسلام - عرض کردم: مردي از فرزندان عبدالله بن سبا قائل به تفويض است.
حضرت فرمود: تفويض چيست؟
عرض کردم: خداي تبارک و تعالي محمد و علي - صلوات الله عليهما - را خلق کرد سپس (امر خلق و تدبير) را به آنها واگذار کرد، پس آفريدند و روزي دادند، و ميراندند، و احياء نمودند.
حضرت فرمود: دروغ گفت دشمن خدا، اگر نزد او رفتي اين آيه از سورهي رعد را براي او بخوان: (أم جعلوا لله شرکاء خلقوا کخلقه عليهم قل الله خالق کل شيء و هو الواحد القهار) [1] «آيا همتاياني براي خدا قرار دادند به خاطر اينکه آنان همانند خدا آفرينش داشتند، و اين آفرينشها بر آنها مشتبه شده است؟! بگو: خدا خالق همه چيز است و اوست يکتا و پيروز».
من نزد آن شخص رفتم، و به او خبر دادم و آيهي مزبور را براي او خواندم، مثل اينکه سنگي به دهان او زدم که ديگر نتوانست هرگز سخن بگويد. (راوي گويد:) يا مثل اينکه به کلي گنگ شد. [2] .
پی نوشت ها:
[1] سورهي رعد آيهي 16.
[2] بحارالأنوار: ج 25 ص 343 ح 25.