رفاعه گويد: از امام صادق - عليهالسلام - دربارهي فرمايش خدا: (ثم أفيضوا من حيث أفاض الناس» [1] «سپس از همان جا که مردم کوچ ميکنند (به سوي سرزمين مني) کوچ کنيد» سؤال کردم.
حضرت فرمود: ساکنان سرزمين حرام (مکه) به هنگام حج در مشعر وقوف ميکردند در حالي که ساير مردم در عرفه وقوف ميکردند، و به سوي مشعر افاضه و حرکت نميکردند مگر هنگامي که اهل عرفه را ميديدند.
و مردي بود که نامش ابوسيار بود، و درازگوش رهواري داشت که پيش از اهل عرفه به سوي مشعرالحرام حرکت ميکرد، پس هرگاه ساکنان سرزمين حرام او را ميديدند به سوي مني حرکت ميکردند، و لذا خدا به آنها دستور داد که مثل سائر مردم در عرفه وقوف کنند، از آن به سوي مشعرالحرام سپس به سوي مني حرکت کنند. [2] .
پی نوشت ها:
[1] سورهي بقره آيهي 199.
[2] تفسير العياشي: ج 1 ص 97، بحارالأنوار: ج 96 ص 255 ح 29.