ابن‏ حجر عسقلاني

وی (882 - 733 هـ) در مورد امام جعفر صادق عليه‏السلام مي‏نويسد:
«جعفر بن محمد بن علي بن الحسين بن علي بن ابيطالب» فقيه صدوق» [1] .
«جعفر بن محمد عليه‏السلام فقيه بسيار راستگو بود».

پی نوشت ها:
[1] تقريب التهذيب، ص 68.


منصور دوانيقي
دومين خليفه‏ي عباسي درباره‏ي امام صادق علیه السلام گفته است:
«ان جعفر کان ممن قال الله فيه (ثم أورثنا الکتاب الذين اصطفيناه من عبادنا) و کان ممن اصطفاه الله و کان من السابقين في الخيرات و انه ليس من أهل‏بيت الا و فيهم محدث و ان جعفر بن محمد محدثنا اليوم» [1] .
«جعفر بن محمد (امام صادق عليه‏السلام) از کساني است که خداوند درباره‏ي او فرموده: (سپس اين کتاب (آسماني) را به گروهي از بندگان برگزيده‏ي خود به ميراث داديم) او از کساني است که خداوند او را برگزيده و در سبقت گيرندگان در امور خير است. در هر دوره از خاندان نبوت حتما يک محدث بايد باشد و جعفر بن محمد عليه‏السلام محدث زمان ما است».
«وقتي که با امام صحبت مي‏کرد، مي‏گفت: اي اباعبدالله ما هميشه از درياي علم تو توشه بر مي‏گيريم و به سوي تو مي‏آئيم و چون نزديکتر مي‏شويم از کوري و بي‏بصيرتي خارج شده و تاريکيهاي ما به نور تو روشن مي‏گردد».

پی نوشت ها:
[1] المناقب، ج 2، ص 302.