پذيرفتن نصيحت و پيروي از نصحيت کننده، نشانهي عقل سليم است؛ اما افراد جاهل به علت تعصب و گرايشهاي جاهلي و به گمان اين که سخنان نصيحت کننده عيوب آنان را آشکار ميسازد، از پذيرفتن نصيحت ديگران دوري ميکنند. غافل از اين که اگر آنان به عيوب خود آگاه شوند، در جهت اصلاح خود تلاش ميکنند و عيوب خود را برطرف ميسازند. از اين رو امام صادق عليهالسلام براي تعليم و تربيت ما ميفرمايد: «أحب اخواني الي من أهدي الي عيوبي» [1] يعني: محبوب ترين برادران من کساني هستند که عيوب مرا به من هديه ميکنند. البته معصوم عليهالسلام، از هرگونه نقص و عيبي مبراست و تنها براي تربيت شيعيان خود چنين توصيه اي نموده است.
آري، بهترين هديهي مؤمن به برادر ديني خود، بيان عيوب و کمک به اصلاح اوست. بنابراين چنين سخني از امام صادق عليهالسلام بعيد نيست، زيرا آن حضرت همواره تلاش ميکرده که مؤمنين از هرگونه زشتي و رذيلت اخلاقي پاک شوند و به همهي خصلتهاي خوب و پسنديده آراسته گردند و اين عمل بزرگ ترين احسان به برادر مسلمان است. امام عليهالسلام با اين تعبير، نهايت ترغيب را نسبت به اصلاح عيوب ديگران و پذيرش نصيحت خيرخواهان بيان نموده، چنان که در سخن ديگري ميفرمايد: «مؤمن براي نجات و رسيدن به سعادت چاره اي جز پذيرفتن نصيحت ندارد.» [2] اساسا مؤمن جز با توفيق خدا و خودنگري و پذيرفتن نصيحت ديگران، به مدارج ايمان [و کمال] نميرسد.
پی نوشت ها:
[1] وسائل ج 8 / 413.
[2] همان.