عدهاي را عقده بر آن است که عيسي پسر خدا است. در قرآن آمده است که روز قيامت از حضرت عيسي عليهالسلام سؤال ميشود که: «ءأنت قلت للناس اتخذوني و أمي الهين من دون الله [1] ؛ آيا تو به مردم گفتي: من و مادرم را همچون دو خدا به جاي خداوند بپرستيد؟» حضرت عيسي عليهالسلام پاسخ ميهد: «ان کنت قلته فقد علمته؛ [خدايا] اگر آن را گفته بودم قطعا آن را ميدانستي». خداي سبحان در حالي چنين سؤالي از عيسي بن مريم ميپرسد که خود ميداند حضرت عيسي چنين ادعايي نکرده است، اما ميخواهد عيسي اين سخن را در مقابل اصحاب خود بر زبان آورد. امام صادق عليهالسلام با اين گريه و تضرع نميخواست در اين حد نيز در آن دنيا باز خواست شود. آري، بايد عبادت و طاعت را از ائمه عليهمالسلام ياد گرفت. هر چند مانند آنها شدن از عهده ما بر نميآيد، اما حضرت علي عليهالسلام ميفرمايند: «أعينوني بورع [2] ؛ مرا با ورع خود ياري کنيد «و ماه رمضان بهترين فرصت براي تمرين ورع است. اولين مرحله ورع ترک محرمات و اداي واجبات است و مقدمه آن نيز همان طور که گفته شد علم به هر دوي آنها است.
پس انسان بايد تمرين کند که از دنيا دل بکند و در حالي که در دنيا زندگي ميکند و حتي ثروتمند است، به پول وابسته و دلبسته نباشد. اينها را مانند بچهاي که ميخواهد راه رفتن ياد بگيرد بايد آن قدر تمرين کنيم تا راه بيفتيم، و از زمين خوردن خسته نشويم. دنيا محل گذر است و انسان به همراه اعمالش در محضر عدل الهي حاضر ميشود، يکي مانند ابوخطاب مورد لعن امامان قرار ميگيرد و ديگري مانند فرزندش حسين بن خطاب از جمله ثقات حديث و اوتاد ميشود.
پی نوشت ها:
[1] مائده، آيه 116.
[2] نهجالبلاغه، نامه 45.
