شیخ طوسی گفته است:
علی بن ابراهیم، از پدرش نقل کرده که گفت: خدمت امام جواد علیه السلام بودم که صالح بن محمد بن سهل، داخل شد در حالی که متولی موقوفات حضرت در شهر قم بود، پس خطاب به حضرت عرض کرد: سرور من! ده هزار درهم از موقوفات خود را بر من ببخش که آنها را خرج کرده ام.
حضرت فرمود: حلالت باد، وقتی صالح بیرون رفت، امام جواد علیه السلام فرمود:کی از اینان، بر مال و منالی که حق آل محمد وتیمان و بینوایان و تهیدستان آنها و واماندگان در راه از ایشان است، چنگ می اندازد و بالا می کشد، سپس می آید و می گوید: مرا حلال کن! آیا فکر می کنی، می پندارد که جواب رد به او می دهم! به خدا سوگند! خدای متعال در روز قیامت، خیلی سریع و دقیق باز خواستشان خواهد کرد. [1] .
پی نوشت ها:
[1] کافی 1 : 548 ح 27.
منبع: فرهنگ جامع سخنان امام جواد؛ گروه حدیث پژوهشکده باقرالعلوم؛ ترجمه مسلم صاحبی؛ شرکت جاپ و نشر بین الملل چاپ اول زمستان 1387.