سپاسگزاری از نیکی نیکوکار

امام علیه‏السلام بر ضرورت سپاسگزاری از نیکوکار تأکید ورزیده است تا این که نیکی از میان نرود، می‏فرماید:
«ان الله تعالی یحب کل قلب حزین، و یحب کل عبد شکور و یقول الله لعبد من عبیده یوم القیامة: اشکرت فلانا؟ فیقول: بل شکرتک یا رب فیقول الله سبحانه: لم تشکرنی ان لم تشکره.
و أضاف الامام بعد ذلک قائلا: أشکرکم أشکرکم للناس...» [1] .
«همانا خدای تعالی هر دل غمگین را و هر بنده سپاسگزار را دوست می‏دارد و در روز قیامت خدای متعال به بنده‏ای از بندگانش می‏فرماید: آیا از فلانی تشکر کردی؟ می‏گوید: خیر، بلکه از شما ای پروردگار! سپاسگزاری کردم. خدای سبحان می‏فرماید: اگر از او تشکر نکرده‏ای شکر ما را نیز به جا نیاورده‏ای. - آنگاه امام علیه‏السلام افزود - شاکرترین شما (نسبت به من) سپاسگزارترین شما از مردم است.» براستی که شکر منعم و نیکوکار یک ضرورت مبرم اسلامی است برای بقای نیکوکاری و احسان در بین مردم لازم است و باعث تشویق نیکوکاران به عمل خیر و نیکی، و گسترش خدمات اجتماعی به مردم است.

پی نوشت ها:
[1] اصول کافی، باب شکر.

منبع: تحلیلی از زندگانی امام سجاد (جلد 2)؛ باقر شریف قرشی؛ ترجمه محمد رضا عطائی؛ کنگره جهانی حضرت رضا علیه السلام؛ 1372 .