یعنی ائمّه اطهار علیهم السلام دارای مقام و مکانی هستند که فقط نزد خداوند معلوم و شناخته شده است و هیچ کس جز خداوند، قدر این مکان و مقام را نمیداند و یا اینکه هر کس را که خداوند بخواهد، بر قدر این مکان و مقام مطّلع مینماید. شاید هم منظور آن است که ائمّه اطهار علیهم السلام نزد خداوند دارای مقام و منزلت و مکانی هستند که نزد صاحبان علم، معلوم و مشخص است و یا اینکه نزد تمام مردم، مشخص و معلوم است. چرا که مردم اجمالاً علم به علو درجات آنها دارند. آنها دارای درجاتی هستند که هیچ کس به آن واقف نیست. آنها «حقیقت قرآن» را میدانند و تمام آن در سینههای آنها نهفته است. عن هارون بن حمزه عن أبی عبداللّه علیه السلام قال سمعته یقول «بَلْ هُوَ آیاتٌ بَینَاتٌ فِی صُدُورِ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ...»[1] قال: «هی الأئمّة خاصّة».[2] . هارون بن حمزه میگوید: امام صادق علیه السلام در تفسیر آیه «بلکه این آیات قرآن بیانکننده است و در قلبهای کسانی که صاحبان علم هستند جای دارد...»، فرمودند: صاحبان علم فقط ائمّه اطهار علیهم السلام هستند. آنها «عالم به اسم اعظم خداوند» هستند. و آنها دارای تمام صفات نیکو و دور از تمام زشتیها میباشند و عالم به ما کان و مایکون. آنها حجّت خداوند و باب الهی و زبان خداوند و... هستند.
قال ابوجعفر علیه السلام: «نَحْن حُجَّة اللّه و نَحْن باب اللّه و نَحْنُ لِسان اللّه و نَحْن وَجْه اللّه و نَحْن عَین اللّه فی خَلْقه و نَحْن ولاة أَمْر اللّه فی عِباده».[3] . امام باقر علیه السلام فرمودند: ما حجّت خداوند و باب الهی و زبان خداوند و آبروی خداوند و چشم خدا در بین مردم و حکمرانان خداوند در امور خدا در بین بندگان هستیم. در احادیثی ائمّه معصومین علیه السلام برای شناساندن مقام و منزلت خودْ پرده از بعضی اسرار برداشته، به اصحاب خاص خود مطالبی را میفرمایند که تمام آنها حکایت از منزلت ائمّه علیهم السلام در نزد خداوند دارد.
پی نوشت ها:
[1] سوره مبارکه عنکبوت، آیه 49.
[2] بصائر الدرجات، ص 227.
[3] بصائر الدرجات، ص 81.
منبع: پرچمداران هدایت، تدبری در زیارت جامعه کبیره؛ سید احمد سجادی؛ انتشارات اسوه؛ چاپ اول خرداد 1388.
