« یعقوب سراج » گوید:
روزی به قصد زیارت امام صادق علیهالسلام شرفیاب حضور مبارک آن حضرت شدم و دیدم آن جناب بر سر گهوارهی فرزندش امام موسی کاظم علیهالسلام ایستاده است و با او سرگرم است. امام علیهالسلام رو به جانب من نمود و فرمود: « ای یعقوب! به مولای خودت که در گهواره آرمیده نزدیک شو و بر او سلام کن »! من فورا نزدیک رفتم و سلام کردم. آن حضرت در حالی که کودکی شیرخوار بود به زبان فصیح سلام مرا جواب داد و فرمود: « اذهب فغیر اسم ابنتک التی سمیتها امس فانه اسم یبغضه الله ». « زود برو و آن اسمی که روز گذشته بر دختر خود گذاشتهای عوض کن، زیرا خداوند آن اسم را دشمن میدارد. » یعقوب گوید: « روز گذشته خداوند به من دختری داده بود که نام او را « حمیرا » گذاشته بودم. چون این سخن را از آن طفل شنیدم انگشت عبرت به دندان گزیدم. » حضرت صادق فرمودند: « تعجب مکن او حجت خدا بعد از من است و امتثال امر او چون واجب است باید نام دخترت را تغییر دهی تا رستگار شوی ». [1] .
پی نوشت ها:
[1] اصول کافی، ج 1، ص 310، (باب اشاره و نص بر امامت حضرت موسی بن جعفر (ع) - کشف الغمة، ج 3، ص 15.
منبع: کرامات و مقامات عرفانی امام موسی بن جعفر؛ سید علی حسینی قمی؛ 1382؛ نشر نبوغ
