ملا محمد ابراهيم قاري، مردي باصلاح و تقوي و مطلع از علم قرائت و جفر و غير هما بوده و مراثي بسيار گفته است. از جمله در رثاي شهيدان کربلا و حضرت امام حسين عليهالسلام اشعار پر سوز و گدازي دارد. در سال 1286 ه. ق رحلت کرده و جنازهاش را در وادي السلام نجف اشرف دفن کردند.
شنيدهايد حسيني به ظلم گشت شهيد
نديدهايد که چشم سپهر خون باريد
شنيدهايد که کردند تير بارانش
نديدهايد به ياران و عترتش چه رسيد
شنيدهايد که از خون سر نمود وضو
نديدهايد که چون در سجود سر بخشيد
چون شهسوار عرصهي ميدان کربلا
شد غوطهور به لجهي عمان کربلا
باريد آسمان به زمين بس که سيل خون
شد مهر و ماه غرقهي طوفان کربلا
شير خدا به راحت و آلوده گرگ چرخ
دندان به خون يوسف کنعان کربلا
مسجد به دير و سبحه به زنار شد بدل
چون شد فسرده شمع شبستان کربلا
از تندباد حادثه، دوران به باد داد
بشکفت هر گلي ز گلستان کربلا
در جوي خون لاله عذاران سرو قد
گرديده لالهزار بيابان کربلا
غير از سرشک حسرت و آب دل کباب
آبي که زد بر آتش مهمان کربلا؟
آل زنا غنوده بر اورنگ زرنگار
و اندر خرابه پرده نشينان کربلا
اي زادهي زياد، کجا ميرود زياد
ظلمي که از تو رفت به سلطان کربلا؟
تا روز حشر لعنت حق بر يزيد باد
هل من مزيد نار بر او بر مزيد باد
