جون اشير

«مستر جون اشير» که مستشرق و عضو هيئت جغرافيايي انگلستان بود در سال 1284 ه. 1864 م وارد عراق گرديد آنگاه پيک مخصوصي به نزد قائم مقام کربلا فرستاد که دروازه‏ها را باز کنند و در نتيجه قائم مقام دروازه‏ها را باز نمود و براي استقبال آماده شد. جون اشير بعد از غروب آفتاب وارد شهر شد و فانوس‏کشهاي زيادي را سر راه خود مشاهده نمود، با روشني آنها وارد خانه‏ي قائم مقام گرديد و در يک اتاقي که به نظر وي مخروبه بوده سکونت کرد. او شهر کربلا را اين گونه توصيف مي‏کند: «شهري بود پرهيجان و پر تجارت که اصلا تعطيلي نداشت. همه وقت بازارها پر از زوار بود و در شهر يک وجب زمين خالي ديده نمي‏شد. يا ساختمان بود يا مشغول ساختمان سازي بودند. اغلب ساکنين شهر از مسلمانان هند، ايراني و عرب بودند. سکونت غير مسلمانان در شهر کربلا ممنوع بود از شهرهاي دور جنازه‏ي مرده‏ها را به شهر کربلا منتقل مي‏کردند، اول آنها را به دور قبر حسين (عليه‏السلام) طواف مي‏دادند بعد به خاک مي‏سپردند. حکومت ترک نيز چيز مختصري بابت هر جنازه مي‏گرفت. گاه سيل جنازه به سوي شهر سرازير مي‏گرديد و مسؤولين دروازه‏ها از ورود آنها ناراحت مي‏شدند، زيرا ترافيک عمومي شهر به هم مي‏خورد و بيش از هر چيز احتمال شيوع مرض دولت را به وحشت مي‏انداخت. (از نکات جالب سفرنامه‏ها اين است که هيچ يک از جهانگردان به بوي تعفن جنازه‏ها در آن هواي گرم و مسيرهاي طولاني اشاره‏اي نکرده‏اند که اين خود بيانگر عظمت روح و خلوص نيت مؤمنيني بوده که پس از فوت به کربلا حمل داده مي‏شدند).
گاهي اوقات از کشور ايران هزار جنازه در يک زمان مي‏رسيد و با هر جنازه حداقل يک يا دو نفر از نزديکان متوفي همراه مي‏آمدند.
حرم و صحن عباس بن علي عليه‏السلام را از پشت بامهاي مجاور مشاهده نمودم زيرا از ورود غير مسلمانان به آن جا ممانعت مي‏کردند.