تعبيري است که بيشتر درباره ذو الجناح، اسب امام حسين «ع» به کار ميرود که پس از شهادت امام، با زين واژگون و يال پر خون و پريشان حال به طرف خيمهها آمد.برگرفته از جملهاي در زيارت ناحيه مقدسه است که آمده است: «... فنظر النساء الي الجواد مخزيا و السرج عليه ملويا»[1] .
پی نوشت ها :
[1] حياة الامام الحسين، ج 3، ص 298.