از نيروهاي عمر سعد در کربلا بود. موسي بن عامر از طايفه «جهنيه» گويد: «شهم بن عبد الرحمان» از طايفه جهني و ابياسماء بن بشير قابضي از جمله کساني بودند که در واقعه عاشورا نقش فعالي داشتند، و در به شهادت رساندن عبد الرحمان بن عقيل، پسر عموي امام حسين عليهالسلام شرکت داشتند و دستشان به خون اهل بيت عليهمالسلام آغشته بود.
در زمان قيام مختار آن دو از ترس دستگيري متواري شدند، عبد الله کامل که از معاونان مختار بود، با گروهي مسلح در هنگام عصر بود که جلوي مسجد محلهي بنيدهمان مستقر شدند، و بر طايفهي بنيدهمان اعلام کرد و قسم ياد نمود که: اگر عثمان بن خالد را تحويل او ندهند، همه را از دم شمشير خواهد گذراند.
ما که کاملا در محاصره بوديم، گفتيم: به ما مهلت بده تا او را پيدا کنيم و تحويل دهيم، افرادي از ما همراه مأموران مختار، به جستجوي آن دو قاتل فراري حرکت کردند تا اين که آن دو را در ميدان خروجي شهر يافتند که قصد فرار به جزيره (شمال عراق) را داشتند، مأموران آن دو را دستگير کرده و به نزد عبدالله کامل فرمانده گروه اعزامي مختار آوردند.
ابنکامل خطاب به عثمان گفت:
سپاس خدايي را که مؤمنين را در نبرد ياري داد، اگر اين دو پيدا نميشدند، ناچار به منزلش حمله ميکرديم، خدا را شکر که مرا بر شما چيره ساخت، سپس ابنکامل، آن دو را به طرف چاهي به نام چاه جعد برد و گردن هر دو را زد و به سوي مختار بازگشت و گزارش مأموريت خود را تقديم مختار نمود.
مختار که نسبت به آن دو خبيث، سخت حساسيت داشت، فرمان داد تا آن دو جسد را دفن نکنند و هر دو جسد را با آتش بسوزانند.
