عبدالله بن يقطر حميري‏

اهل مدينه و از قبيله حمير و يمني الاصل مي‏باشد.
عبدالله هم‏سن حضرت امام حسين عليه‏السلام و مادرش، از آن حضرت در کودکي پرستاري مي‏کرده، و مادر رضاعي امام عليه‏السلام نبوده است. آن حضرت طبق اخبار وارده در ايام شيرخوارگي فقط از انگشت ابهام و آب دهن حضرت رسول صلي الله عليه و آله و سلم تغذيه کرده است.
او از اصحاب حضرت پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم مي‏باشد و از شهداي کوفه محسوب مي‏شود، چون او را امام عليه‏السلام از مکه که خارج شد در جواب نامه حضرت مسلم که از آن خواسته بود به کوفه تشريف بياورد، به سوي کوفه فرستاد و در منطقه قادسيه توسط حصين بن تميم دستگير شده و پيش ابن‏زياد بردند ولي او خود را معرفي نکرد و ابن‏زياد گفت پس منبر برو و بر امام حسين عليه‏السلام لعن کن. عبدالله منبر رفته و مردم را به ياري امام عليه‏السلام دعوت کرده، آنگاه ابن‏زياد دستور داد تا او را از بالاي قصر پايين انداختند و اندک رمقي داشت که عبدالملک بن عمير لخمي قاضي و فقيه کوفه با ضربتي به زندگيش پايان داده و به شهادت رسانيد. او در مقابل سرزنش مردم به خاطر اين جنايتش مي‏گفت: مي‏خواستم عبدالله يقطر را راحت کنم!
بعضي عبدالله يقطر را فرستاده‏ي مسلم عليه‏السلام به سوي امام عليه‏السلام مي‏دانند که آن حضرت را به کوفه دعوت و از بيعت مردم خبر مي‏داده.