پیراستگی از آلودگی

- کجا می‏روید ؟
- به عیادت.
- عیادت چه کسی ؟
- عبدالله ! شنیده‏ایم چند روزی است که به شدت بیمار است . اگر تو هم دوست داری ، بیا ، خوشحال می‏شود .
سه نفری به سمت خانه‏ی مریض به راه افتادیم . در طول مسیر بازار تا خانه‏ی او ، دوستم گفت :
- می‏گویند روحیه‏اش را باخته . امیدی هم به زنده ماندنش نیست !
وقتی بر بالین مریض حاضر شدیم ، ابتدا به دیدن من ، هاشم و امام جواد علیه‏السلام خوشحال شد ، اما بعد گریه کرد . با همان حالت گفت :
- دوستان ! دارم می‏میرم . حلالم کنید . به قدری از مردن می‏ترسم که حد و حسابی ندارد . چه کنم ؟ ! گفتم :
- خدا نکند ، دشمنانت بمیرند ! این چه حرفی است ؟ !
هاشم گفت :
- زبانت را گاز بگیر مرد ! چرا مثل بچه‏ها حرف می‏زنی ؟ مطمئنم که خوب می‏شوی !
امام جواد که تا آن لحظه ساکت بود ، او را دلداری داد و گفت :
- بنده‏ی خدا ! ترس تو به خاطر این است که نمی‏دانی مرگ چیست !
- وقتی فکرش را می‏کنم دیوانه می‏شوم . خیلی می‏ترسم .
- ببین برادر ! اگر به خاطر چرک و کثافت بدنت ، در معرض بیماری قرار بگیری و بدانی که حمام و شست‏وشو ، آلودگی‏ها را از بین می‏برد ، به حمام می‏روی یا از آن فرار می‏کنی ؟
- البته که دوست دارم کثیفی‏های بدنم را بشویم .
- مردن هم برای مؤمن ، درست مثل حمام است . مردن آخرین ایستگاه پیراستگی و مرحله‏ی نهایی شست‏وشو ، از آلودگی گناهان است . اگر به سمت مرگ می‏روی ، بدان که غم‏ها و اندوه‏هایت پایان می‏یابد . پس نترس و خود را ناراحت نکن !
با حرف‏های آرام‏بخش امام ، چهره‏اش تغییر کرد . دیگر از اضطراب چند دقیقه پیش خبری نبود و حالت چشم‏هایش خبر از آرامش می‏داد .
به خاطر این که مزاحم او و خانواده‏اش نشویم ، برخاستیم و خداحافظی کردیم . فردای آن روز باخبر شدیم که عبدالله از دنیا رفته است . [1] .

پی نوشت ها:
[1] معانی الاخبار ، ص 290.
منبع: حیات پاکان (داستانهایی از زندگی امام جواد)؛ مؤلف: مهدی محدثی؛ بوستان کتاب چاپ دوم 1385.