بخشش کریمانه، به مرد هاشمی

روزی، دو مرد، یکی از طایفه بنی هاشم و دیگری از طایفه‏ی بنی امیه، با یکدیگر مجادله و بگو مگویی داشتند.
مرد هاشمی می‏گفت: قوم من از قوم تو بزرگوارتر (و بخشنده‏تر) هستند.
مرد اموی می‏گفت: آنگونه که تو می‏گویی نیست، بلکه قوم من از قوم تو بزرگوارتر (و بخشنده‏تر) می‏باشند.
سرانجام، آنها قرار گذاشتند که هر یکی از آن دو نزد ده نفر از افراد قوم و طایفه‏ی خود بروند و از آنها چیزی بخواهند، تا معلوم شود که افراد قبیله‏ی کدامیک از آن دو، کمک بیشتری به هر یک از آن دو می‏کنند و به این طریق، حقیقت امر معلوم شود.
آن دو با این تصمیم از یکدیگر جدا شده، هر یک نزد افراد سرشناس طایفه‏ی خود حرکت کردند، تا کمکهای لازم از آنها را مطالبه کنند.
مرد أموی، نزد ده نفر افراد سرشناس بنی امیه رفته و ماجرا را برای آنان بیان نموده و از آنان تقاضای کمک کرد و آنان نیز هر یک مبلغ ده هزار درهم به وی دادند.
و اما مرد هاشمی، ابتدا نزد امام حسن علیه‏السلام آمده و ماجرا را به آن حضرت بیان نموده و از آن حضرت تقاضای کمک کرد و امام حسن علیه‏السلام دستور داد که مبلغ یکصد و پنجاه هزار درهم به وی دادند.
سپس به نزد امام حسین علیه‏السلام آمد و ماجرای میان خود و مرد أموی را برای آن حضرت نیز تعریف کرد.
امام حسین علیه‏السلام از او پرسید: آیا پیش از من به کسی مراجعه کرده‏ای؟
مرد هاشمی پاسخ داد: آری، پیش از آمدن به خدمت شما، به محضر برادر بزرگوارتان امام حسن علیه‏السلام رفته و ماجرا را به آن حضرت بیان نموده و آن حضرت مبلغ یکصد و پنجاه هزار درهم به من عطا فرمود.
امام حسین علیه‏السلام فرمود: من نمی‏توانم، بیش از آن مبلغی که سرور (و برادر بزرگم) به تو عطا فرموده است، به تو بدهم.
آنگاه، امام حسین علیه‏السلام نیز یکصد و پنجاه هزار درهم به این سائل هاشمی عطا فرمود. سرانجام، سر قرار معین، هر دو مرد هاشمی و أموی، در محل مخصوص به ملاقات یکدیگر شتافتند. پس از آنکه به همدیگر رسیده و هر یک ماجرای کمکهای افراد سرشناس طایفه خود را برای یکدیگر تعریف کردند، معلوم شد که مرد أموی تنها یکصد هزار درهم را - آن هم از ده نفر از افراد سرشناس طایفه‏ی خود - توانسته است بگیرد، ولی مرد هاشمی تنها از دو نفر از سرشناسان طایفه‏ی خود، سیصد هزار درهم را دریافت کرده است.
مرد أموی از مشاهده‏ی این تفاوت بزرگ در بخشش بزرگان دو طایفه‏ی بنی‏هاشم و بنی‏امیه، خشمگین شده و به سوی بزرگان طایفه‏ی خود رفته، پول آنها را به خود آنها برگرداند و آنها نیز پذیرفته و پول خود را پس گرفتند.
پس از آن، مرد هاشمی نیز نزد امام حسن علیه‏السلام و امام حسین علیه‏السلام رفته و خواست پول آن دو بزرگوار را به خودشان بازگرداند، ولی آن بزرگواران پولها را نپذیرفتند و فرمودند: ما چیزی را که به کسی بخشیدیم، پس نمی‏گیریم. حالا اختیار با توست، اگر می‏خواهی آنرا بردار و اگر می‏خواهی آنها را بر خاک بیفکن (دور بریز)[1] .

پی نوشت ها:
[1] صلح امام حسن علیه‏السلام، (ترجمه)، ص 44، (با تغییر و تصرف).