حرب بن شرحبیل

حرب بن شرحبیل شِبامی همدانی از اصحاب امیرمؤمنان علیه‏السلام و از قبیله «شبام» منتسب به همدان بوده که تمامی افراد این قبیله در حب و دوستی به حضرت علی علیه‏السلام کم‏نظیرند.
نصر بن مزاحم و طبری نقل کرده‏اند: هنگامی که امیرالمؤمنین علیه‏السلام بعد از پایان جنگ صفّین، از کنار کشته‏های قبیله «همدان» می‏گذشت، با صدای شیون و زاری مواجه شد، پرسید: «این صداها از چیست؟» گفتند: «اینها بر کشته‏های خویش در صفّین می‏گریند.» امام فرمود: «أما إنی أشهدُ لمن قتل منهم صابراً محتسباً بالشهادة؛ من شهادت می‏دهم کسانی که برای خدا صبر کردند و جنگیدند، شهید محسوب می‏شوند.» در این هنگام شرحبیل خدمت امیرالمؤمنین آمد، حضرت به او فرمود: «آیا زنانتان بر شما غالب شده‏اند؟» عرض کرد: «ای امیرمؤمنان! اگر یک یا دو یا سه خانه شهید داده بودند، می‏توانستیم آنان را آرام کنیم، اما تنها از این قبیله کوچک ما (شبام) یکصد و هشتاد نفر کشته شده‏اند و خانه‏ای نیست که در آن گریه نباشد، اما در میان مردانمان گریه نیست، بلکه خوشحالند و چرا خوشحال نباشند که بستگانشان به فیض عظیم شهادت رسیده‏اند؟» امیرالمؤمنین علیه‏السلام فرمود: «رَحِم اللَّهُ قتلاکم و موتاکم؛ خداوند کشته‏ها و مردگانتان را رحمت کند.» وی هم‏چنان که حضرت علی علیه‏السلام سواره می‏رفت، پیاده در رکابش حرکت می‏کرد که ناگهان حضرت به وی فرمود: «باز گرد!» دوباره امام متوقف شد و فرمود: «ارجع، فإنّ مشی مثلک فتنةٌ للوالی و مَذلَّةٌ للمؤمنین؛ برگرد، زیرا بدرقه و همراهی کسی مثل تو، موجب فتنه والی و مذلّت مؤمنان است». [1] .

پی نوشت ها:
[1] وقعة صفّین، ص 531؛ ر. ک: تاریخ طبری، ج 5، ص 62.