وعزائمه فیکم

«عزائم» جمع «عزیمة» از ماده «عزم» به معنی اراده قطعی و عزم جذم است.
در اینکه منظور از «عَزائمه فیکُم» چیست، وجوهی را مطرح کرده‏اند:
1- اراده‏های قطعی خداوند متعال درباره ائمّه علیهم السلام است که برخی تحقّق یافته و بعضی دیگر تحقّق خواهد یافت. خداوند درباره ایشان اراده کرده که از هر گونه رجس و پلیدی دور باشند و فرموده: «إِنَّمَا یرِیدُ اللَّهُ لِیذْهِبَ عَنکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیتِ وَ یطَهِّرَکُمْ تَطْهِیرًا».[1] .
خداوند اراده کرده پلیدی را از شما خاندان پیامبر ببرد و کاملاً شما را پاک گرداند. همچنین اراده کرده به دست ایشان، مستضعفین را حاکمان زمین گرداند. «وَ نُرِیدُ أَن نَّمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِینَ».[2] . و اراده کردیم که بر کسانی که در زمین مستضعف شده بودند، منّت نهیم و آنان را پیشوایان زمین گردانیم و آنان را وارثان آن قرار دهیم.
2 - اراده و عزم‏های جذم الهی در وجود ائمّه علیهم السلام است. یعنی همان‏گونه که خداوند دارای اراده تکوینی و تشریعی می‏باشد، امامان معصوم علیهم السلام نیز در عالم وجود به خواست خداوند و به لطف او در مقام عبودیت به چنان مقامی رسیده‏اند که دارای اراده‏های تکوینی و تشریعی هستند. لذا شفای مریض و معجزات صادره از طرف ایشان، از همان اراده‏ای صادر می‏گردد که خداوند در وجودشان قرار داده است.
3 - ائمّه اطهار علیهم السلام دارای عزم و جدّیت خداداده‏ای هستند که هیچ‏گاه در تبلیغ دین خسته نشده، هر گونه مصیبت و بلایی در این راه به آنان برسد، صبر و شکیبایی پیشه کرده‏اند. البتّه این جدّیت‏ها و عزم‏ها عادی نبوده، بلکه الهی است. پس عزم‏ها و جدّیت‏های خداوند در ایشان است. لذا صبر الهی در وجود آنان و خواست الهی همان خواست آنها می‏باشد.
در تفسیر این فراز وجوه دیگری نیز ذکر شده که به نظر می‏رسد تناسبی نداشته باشد.

پی نوشت ها:
[1] سوره مبارکه احزاب، آیه 33.
[2] سوره مبارکه قصص، آیه 5.

منبع: پرچم‏داران هدایت، تدبری در زیارت جامعه کبیره؛ سید احمد سجادی؛ انتشارات اسوه؛ چاپ اول خرداد 1388.