والمارقین من ولایتکم

«مارقین» کسانی هستند که دین یا اعتقادی را می‏پذیرند، سپس به انکار آن پرداخته از آن خارج می‏شوند. به آنها از دین برگشته و خارج شده نیز گفته می‏شود.
منظور از مارقین که هفتمین گروهی هستند که زائر از آنها بیزاری می‏جوید، «خوارج» می‏باشند که به پیمانی که با حضرت علی علیه السلام بسته بودند، پشت کرده، از دین خارج شدند و شاید منظور تمامی کسانی است که به ولایت و امامت ائمّه معصومین علیهم السلام اعتقاد داشته، آن را پذیرفته بودند، ولی با گذشت زمان، اعتقاد خود را از دست داده، به نور امامت پشت نموده‏اند. قال الرضا علیه السلام لمأمون:... «وَ البَرائة مِن الَّذین ظَلَمُوا آل مُحمّد و همُّوا بإخْراجهم و سنوا ظُلمهم و غیرُوا و سنة نَبیهم و البَرائة مِن الناکثین و القاسِطین و المارِقین الَّذین هتکوا حِجاب رسول اللّه صلی الله علیه وآله... و قلتوا الشِّیعة المتقین واجبة».[1] .
امام رضا علیه السلام (در قسمتی از نامه مفصّل خود که به مأمون نوشتند،) به او گفتند: بیزاری و برائت جستن از کسانی که به خاندان پیامبر ظلم و ستم روا داشتند و از کسانی که اهتمام به خارج کردن آنها از ولایت و امامت کردند و سنّت پیامبر را تغییر دادند و برائت و بیزاری از ناکثین و قاسطین و مارقین که به حجاب و پوشش رسول خداوند صلی الله علیه وآله هتاکی کردند و به کشتار شیعیان پرهیزکار پرداختند، واجب و لازم است.

پی نوشت ها:
[1] عیون اخبار الرضا، ج 1، ص 133.

منبع: پرچم‏داران هدایت، تدبری در زیارت جامعه کبیره؛ سید احمد سجادی؛ انتشارات اسوه؛ چاپ اول خرداد 1388.