«یحْشر» از ماده «حشر» به معنی «جمع کردن و گرد آوردن از هر سو» و نیز به معنی «گردآوری مردم و بیرون ساختن جمعیت از قرارگاه و حرکت دادن جمعیت به سوی کاری خاص و یا مکانی خاص» است. لذا به گردآوری و جمع شدن مردم در قیامت، «حشر» گفته میشود.
«زُمْرة» به معنی گروه و جماعت است. هر چند این گروه و جمعیت، از نظر تعداد کم باشند.
زائر از خداوند میخواهد در روز قیامت در بین جماعت و گروه امامان معصوم علیهم السلام محشور گردد که این خودْ افتخاری عظیم است که به واسطه محبّت آنان حاصل میگردد. لذا در حدیثی امام رضا علیه السلام یکی از آثار زیارت ائمّه علیهم السلام را محشور گردیدن با آنها ذکر کردهاند. قال الرضا علیه السلام: «اَلا فمن زارنی فی غُرْبتی... حشر فی زُمْرتنا و جعِل فی الدَّرجات العلی مِن الجنَّة رَفیقنا».[1] . امام رضا علیه السلام فرمودند: آگاه باشید هر کس به زیارت من در غربتگاه من بیاید، در روز قیامت در گروه ما محشور میشود و خداوند برای او درجههای بلندی از بهشت قرار میدهد که همنشین ما میگردد.
پی نوشت ها:
[1] الامالی، صدوق، ص 120.
منبع: پرچمداران هدایت، تدبری در زیارت جامعه کبیره؛ سید احمد سجادی؛ انتشارات اسوه؛ چاپ اول خرداد 1388.
