علی بن عبدالغفار

شیخ طوسی و برقی او را از اصحاب امام هادی علیه‏السلام به شمار آورده‏اند. [1] .
و مرحوم کلینی با ذکر سند از وی نقل کرده: هنگامی که امام حسن عسکری علیه‏السلام را زندانی نمودند، بنی‏العباس من جمله صالح بن علی (جهت درخواست به شهادت رساندن حضرت) نزد صالح بن وصیف آمدند، صالح به آنان گفت: چه کار کنم؟ دو نفر از بدترین اشخاص را که در توانم بوده بر او گماشته‏ام ولی آنان به شدت به عبادت و نماز و روزه رو آورده‏اند. مذمت او را به آنان گفتم، به من گفتند: چه می‏گویی درباره‏ی کسی که روزها را به روزه و شب‏ها را به نماز می‏گذراند نه سخنی می‏گوید و نه به غیر از عبادت توجهی می‏نماید وقتی که به او می‏نگریم اندام ما می‏لرزد و حالت ترسی به ما دست می‏دهد که بر نفس خویشتن مسلط نیستیم. وقتی این را از صالح بن وصیف شنیدند منصرف شدند. [2] .

پی نوشت ها:
[1] معجم رجال الحدیث، ج 12، ص 76.
[2] کافی، ج 1، ص 512، ح 23.

منبع: زندگانی عسکریین: امام علی النقی؛ عباس حاجیانی دشتی؛ موعود اسلام؛ چاپ اول 1386.