از نسل جعفر ابن ابیطالب - برادر امیرالمؤمنین علیهالسلام - و مردی مشهور، بزرگوار و بلند مرتبه بود. او از اصحاب امام رضا علیهالسلام تا امام زمان حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف بود و از همهی این بزرگواران روایت کرده است. «سید بن طاووس» او را از وکلای عام امام زمان علیهالسلام شمرده است. او شعر نیز میسروده و اشعار زیبایی در مدح ائمه علیهمالسلام دارد. او در بغداد زندگی میکرد و در سال 261 هجری قمری در همان شهر در گذشت و قبرش مشهور و محل مراجعهی شیعیان بود. در زمان خود از نظر زهد و تقوا، ورع و پرهیزکاری، علم و عقل و کثرت روایت مشهور خاص و عام بود. پدرش امیر یمن و پسر خالهی امام صادق علیهالسلام بود و در زمانهی وی از نظر شرافت نسب در میان خاندان ابوطالب ممتاز و مورد احترام همگان بود. [1] .
پی نوشت ها:
[1] محدث قمی، منتهی الآمال، ص 1013.
منبع: برگزیدگان (جلد 2)؛ بازنویسی: مهدی رحیمی - عبدالله طاهرخانی؛ واحد کودکان و نوجوانان بنیاد بعثت؛ چاپ اول 1385.
