آيت الله شيخ محمد حسين غروي اصفهاني مشهور به «کمپاني» و متخلص به «مفتقر»، فقيه و اصولي برجسته در سال 1296 ه.ق. در کاظمين زاده شد و در 1361 ه.ق. در نجف اشرف درگذشت.
وي بعد از فراگيري مقدمات در کاظمين براي ادامهي تحصيل به نجف مهاجرت کرد. مدت سيزده سال در درس آيت الله العظمي آخوند خراساني صاحب «کفاية الاصول» حاضر شد، چندي بعد از وفات وي در دورههاي متعدد سطوح عالي فقيه و اصول را تدريس کرد. او فلسفه را نزد فيلسوف عارف، «ميرزا محمدباقر اصطهباناتي» فراگرفت و همين تبحر او در فلسفه بر آثار و سبک بديع اصولي وي تأثير گذاشت.
ديوان اشعار فارسي و عربي او به چاپ رسيده است.
غروي اصفهاني از جمله شاعراني است که در مصيبت سيد و سالار شهيدان، امام حسين عليهالسلام اشعار پر سوز و گدازي دارد. هم اکنون ترجيع بندي در مرثيهي سيدالشهداء عليهالسلام از او بجاي مانده است. غروي اصفهاني در اين ترجيع بند به استقبال ترجيع بند محتشم کاشاني رفته و از او پيروي نموده که بند اول آن چنين سروده شده است:
باز اين چه آتش است که بر جان عالم است؟
باز اين چه شعلهي غم و اندوه و ماتم است؟
باز اين حديث حادثهي جانگداز چيست؟
باز اين چه قصه ايست که با غصه توأم است؟
اين آه جانگزاست که در ملک دل بپاست
يا لشکر عزاست که در کشور غم است؟
آفاق پر ز شعلهي برق و خروش رعد
يا نالهي پياپي و آه دمادم است؟
چون چشمه، چشم مادر گيتي ز طفل اشک
روي جهان چو موي پدر کشته درهم است
زين قصه سر به چاک گريبان کروبيان
در زير بار غصه قد قدسيان خم است
گلزار دهر گشته خزان از سموم قهر
گويا ربيع ماتم و ماه محرم است
ماه تجلي مه خوبان بود به عشق
روز بروز جذبهي جانباز عالم است
مشکوة نور و کوکب دري نشأتين
مصباح سالکان طريق وفا حسين
