اولين بحران داخلي لبنان
بخش چهارم : اولين بحران داخلي لبنان
پيش از پايان دهه 50 ميلادي ، نشانههاي اوليه تغييرات عميق و گسترده اجتماعي كه آثار خود را از آن تاريخ به بعد بر لبنان بر جاي گذارد ، عيان شد .
تا آن هنگام به رغم گستردگي شهرهاي بيروت ، صيدا و طرابلس ، چهره عمومي لبنان يك چهره روستايي بود . اما نيمه دوم دهه 50 شاهد روند سريع جابجايي و مهاجرت به سمت شهرها بود .
شيعيان ، بخش بزرگي از اين مهاجران را تشكيل ميدادند . بدين ترتيب ، محلههاي فقيرنشين حومه بيروت به تدريج رونق گرفت .
اين محلهها كه در بسياري از مناطق در نزديكي محلههاي ماروني نشين احداث ميشد ، غالباً ديوار به ديوار اردوگاههاي پناهندگان فلسطيني قرارداشت .
در نتيجه ، شيعيان تماس مستقيم با قشرهاي مختلف لبنان را آغاز كردند و ديگر درجنوب يا بقاع در انزوا به سر نميبردند .
در سال 1958 ، اولين بحران داخلي لبنان يعني جنگ ميان مسلمانان و مسيحيانآغاز شد و طايفه شيعه در برابر آزموني مهم قرار گرفت .
انتظار ميرفت كه شيعيان در صف مخالفان مسيحيان سنگربندي كنند . ولي اين جنگ عملاً نبردي ميان پيشتازان كشور استقلال يافته لبنان كه اكثراً مسيحي ماروني و طرفدار غرب و خواهان حفظ ميثاق 1943بودند عليه مسلمانان ، دروزها و ساير طوايفي بود كه خواهان لبناني با چهرهاي كاملاً عربي بودند .
شيعيان در اين جنگ ، موضعگيري نكردند و خواهان حفظ وضع موجود بودند . البته نه به علت رضايت از حاكميت مسيحيان بلكه به دليل ترس و وحشت از سلطه مجدد اهل سنت .
اضافه کردن نظر
چند نکته:
• نظرات شما پس از بررسی و بازبینی توسط گروه مدیریت برای نمایش در سایت منتشر خواهد شد.
• نظرات تکراری و تبلیغاتی(به جز وبلاگ ها) تائید نمی شوند و امتیازی هم به آنها تعلق نخواهد گرفت.
• در صورتی که نظر شما نیاز به پاسخ دارد، پاسخ خود را در ذیل همان موضوع دنبال فرمایید.