ترس از عذاب و چاره آن

ترس از عذاب و چاره آن

رسول خدا صلی الله علیه و اله در مسجد مدینه نماز می خواندند، زن عربی از آن جا گذشت و رسول خدا صلی الله علیه و اله را دید که به تنهایی نماز می خواند. به دل آن زن افتاد که به پیروی از رسول خدا صلی الله علیه و اله دو رکعت نماز بخواند تا سعادتمند گردد و چنین نمود؛ ولی رسول خدا صلی الله علیه و اله از وی خبر نداشت و در نماز این آیه را می خواند:

« البته وعده گاه تمام مردم گمراه، دوزخ خواهد بود که آن دوزخ را هفت در است و هر دری برای ورود دسته ای از گمراهان معین گردیده است. »

وقتی آن زن این آیه را از رسول خدا شنید بی هوش شد.

رسول خدا صلی الله علیه و اله چون از نماز فارغ شدند به بلال دستور دادند آب بیاورد و روی صورت او ریختند تا به هوش آمد.

آن گاه رسول خدا صلی الله علیه و اله فرمودند: ای زن! تو را چه شد؟ گفت: یا رسول الله صلی الله علیه و اله! تو را دیدم که نماز می خواندی، آرزو کردم دو رکعت نماز به پیروی از شما بخوانم.

ای رسول خدا! آنچه می خواندی از کتاب خدا است یا خود تو می گویی؟

فرمودند: در کتاب خدا و گفتة خدا است.

زن گفت: آیا هر عضو مرا به هر دری از درهای دوزخ عذاب می کنند؟

فرمودند: بر هر دری از درهای دوزخ هر کس را به مقدار اعمال او عذاب می کنند.

زن گفت: ای رسول خدا صلی الله علیه و اله! من مالی ندارم، جز هفت بنده و غلام که آن ها را در مقابل درهای هفت گانة جهنم آزاد کردم.

جبرئیل آمد و گفت: ای رسول خدا صلی الله علیه و اله! این زن را بشارت ده که خدا تمام درهای جهنم را به او حرام و در بهشت را برای او باز کرد.