حكاياتي در باب وفاداري

وفای سگ

شبلی گفت: تصوف از سگی آموختم که وقتی بر در سرایی خفته بود، خداوند سرای بیرون آمد و آن سگ را می راند و سگ دگر باره باز می آمد.

شبلی (با خود) گفت: این سگ چه خسیس است! وی را می راند و همچنان باز می آید.

جوابی به نظرش آمد که گویا آن سگ گفت: ای شیخ! کجا روم که خداوندم اوست.

نمک شناسی

یک شب لوطی های محلی از محله های اصفهان دور یک حاجی مؤمنی را گرفتند و گفتند: امشب می خواهیم به خانة تو بیاییم و مرتب برایش مزاحمت ایجاد می کردند و ناچار شد به مرحوم مجلسی پناه ببرد و گرفتاری اش را ذکر کند. مجلسی گفت: بگو بیایند، من هم می آیم.

مرحوم مجلسی قبل از این که لوطی ها بیایند وارد مجلس شد، سپس آن ها آمدند و چون مجلسی را دیدند گفتند: با بودن او نمی شود کاری کرد و پیش خود فكر کردند حرفی بزنند که مجلسی قهر کند و برود تا آزاد باشند.

یکی از آنها گفت: آقا! مگر راه و روش ما لوطی ها چه عیبی دارد که به ما اعتراض می کنند.

مرحوم مجلسی گفت: چه خوبی در شما هست که آن را مدح کنیم.

گفتند: هزاران عیب داریم؛ اما نمک شناسیم. اگر نمک کسی را خوردیم تا آخر عمر به او خیانت نمی کنیم.

مجلسی گفت: این صفت خوبی است؛ ولی آن را در شما نمی بینم.

لوطی گفت: در این اصفهان از هر کس می خواهید بپرسید: ما نمک هر کسی را خوردیم به او بد نکردیم.

مجلسی گفت: من خودم گواهی می دهم که شما نمک به حرام هستید.

با خدای خود چه می کنید! آی نمک خداخورده ها و نمک دان شکن ها! این همه نعمت خدا را خوردید و این همه سرکشی کردید و از هوای نفس پیروی کردید.

این کلمه در آنها اثر کرد و سر خجلت به زیر انداختند و سخنی نگفتند.

لوطی ها صبح اول وقت به منزل مجلسی رفتند و گفتند: ما را توبه بده و توبه کردند.