عید غدیر بر تمامی عاشقان شیر خدا مبارک باد.

عید غدیر بر تمامی عاشقان شیر خدا مبارک باد.

هر کس که در برابر شخصیت ارجمند علی بن ابی طالب (ع) قرار گیرد ، شخصیتی که خداوند او را به عنوان پر افتخارترین انسان در پهنه‌ی هستی آفرید ، به حیرت و شگفتی دچار می‌شود .

شخصیت علی (ع) در حقیقت تابلوی زیبا و ارزشمندی است که بر آن تمام نشانه‌های ارزشهای الهی و آیات کمال و جمال نقش بسته است و چشم و دل بینندگان را به خود خیره می‌سازد ، خواه این بیننده مسلمان باشد یا غیر مسلمان . این تابلوی خیره کننده خود‌ آنچنان آشکار و‌ روشن است‌ که هر کس بدان چشم بدوزد مجذوب زیبایی های آن می‌شود . این تابلوی شکوهمندی که اینک بر سر آنیم تا به شمع خود گوشه‌ای از آن را بنمایانیم ، چیزی نیست مگر تابلوی مختصری از تاریخ غدیر و زندگی حضرت علی (ع)  ، که البته انجام چنین کاری نیز بسیار دشوار است ، چرا که در حقیقت می‌خواهیم تمام مظاهر جمال و کمال را در قطعه‌ای کوچک بگنجانیم !!

شخصیت شگفت انگیز حضرت علی (ع) به گونه‌ای است که در طول تاریخ اسلام نظر همه را به خود جلب کرده است . او علاوه بر آنکه نخستین مسلمان و پسر عمو و داماد و جانشین پیامبر اکرم (ص) بود ، چهره‌ای درخشان و حیرت برانگیز در تاریخ داشته است ویژگی‌هایی که نظیر و مانند آن را در هیچ کس نمی‌توان سراغ گرفت مانند :

- صبر و شکیبایی در برابر ستم و نادانی

- علم و دانش همراه با حلم و بردباری

- شجاعت و دلاوری در عین فروتنی و افتادگی

- پیشوایی و زمام داری در کمال زهد و پارسایی

- جوانمردی و گذشت در اوج قدرت و توانایی

- بخشش و دهندگی در نهایت فقر و نیازمندی

از همین رو علی (ع) سرمشق و اسوه‌ی بسیاری از گروه‌ها بوده است :

پهلوانان و رزم آوران آن حضرت را نمونه‌ی کامل پهلوانی و قهرمانی می‌دادند .

مولانا در مثنوی معنوی اینگونه فرموده است :

- زمام داران و دولت مردان ، اگر از عدل و دادگری سخن به میان بیاید ، از حکومت عدل علوی یاد می‌کنند .

- دانشمندان و خرمندان ، با استناد به سخنان و استفاده از بیانات حضرت علی سخن متقن و متین می‌گویند .

- نویسندگان و سخنوران در نوشته‌ها و گفته‌های خود «نهج البلاغه» را میزان و معیار می‌دانند .

- نیازمندان و تهی دستان ، از زندگی زاهدانه‌ی اوست که آرامش می‌یابند و پاکی و وارستگی می‌آموزند .

شهریار در این خصوص اینگونه فرموده است :

عابدان و سالکان ، در سلوک راه خدا و عبادت ، او را نمونه‌ی بی نظیر بندگی خدا می‌شمارند . 

شهریار در شعرهای رحمت اینگونه فرموده است :

ما ایرانیان از دیر باز دوستدار و دنباله رو علی (ع) بوده‌ایم . و بر جنّ و مَلَک مباهات می‌کنیم که با دل و جان ، پاسدار آیین علوی هستیم .

و بر عالم و آدم فخر می‌فروشیم که در پی و پس از قرآن ، نهج البلاغه را داریم . و خدای را سپاس که ما را از کسانی قرار داده است که به ریسمان استوار و نجات بخش ولایت علوی چنگ زده‌ایم .

همانگونه که حکیم ابوالقاسم فردوسی فرموده است :

غدیر خم :

امام خمینی (ره) : (عید غدیر) عیدی که در آن امامت ثابت شده و پیغمبر اسلام (ص) امام را برای امامت امت نصب کرد .

غدیرخم مکانی است بین مکه و مدینه که فاصله‌ی آن تا حُجفه دو میل است .

موضعی است میان حرمین که در همان ناحیه قرار دارد . به تعبیری دیگر غدیر خم مکانی است میان دو شهر مقدس مکه و مدینه که چشمه‌ای آب در آن می‌ریزد و میان آن دو مسجد وجود دارد .

«قضیه‌ی نصب خلافت و غدیرخم»

پیامبر اعظم (ص) اعمال حجش را که تمام کرد و قصد رفتن به مدینه را فرمود حضرت «امیرالمومنین» (ع) و سایر مسلمانان در خدمتش بودند . وقتی به «غدیرخم» رسیدند «رسول اعظم (ص)» در آنجا به امر پروردگار متوقف شدند مسلمانان نیز به تبعیت از آن حضرت در آنجا ماندند و علت توقفشان این بود که خدای تعالی به پیامبر اعظم (ص) امر کرده بود که علی بن ابی طالب (ع) را به عنوان جانشین خود برای مردم معرفی کند . که البته این کار در چند مرحله از قبل انجام گرفته بود و به آن اشاره ی مختصری می‌کنیم .

«پیامبر اعظم (ص) از اولین روز دعوت ، مساله ولایت را همراه با نبوت خود صریحاً بیان فرمود . و در‌نخستین روزی که آن ‌حضرت مامور به ‌دعوت علنی شد خویشاوندان خود را دعوت نموده آنان را در مجلسی جمع کرد و در آن مجلس جانشینی علی علیه السلام را آشکارا اعلام و تایید کرد[1] . پیامبر گرامی (ص) در سال دهم هجرت به مکه عزیمت فرمودند تا فریضه حج بجا بیاورند . این حج در آخرین سال عمر پیامبر (ص) انجام شد و به همین جهت در تاریخ به آن «حَجَه الوداع» می‌گویند . در این سفر همراهان پیامبر را که به شوق همسفری با آن حضرت و دیدن و فراگرفتن حجی درست به رکابش شتافته بودند ، تا صد و بیست هزار نفر نوشته‌اند . گروهی نیز در شهر مکه به او پیوستند . پس از گزاردن حج و به هنگام بازگشت به مدینه روز هجدهم ماه ذیحجه در غدیر خم این آیه نازل شد . «يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللّهَ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ[2]»

اى پيامبر آنچه از جانب پروردگارت به سوى تو نازل شده ابلاغ كن و اگر نكنى پيامش را نرسانده‏اى و خدا تو را از (گزند) مردم نگاه مى‏دارد آرى خدا گروه كافران را هدايت نمى‏كند .

لذا «پیامبر اعظم (ص)» دستور فرمود : جهاز شترها را روی هم بگذارند و همه‌ی مردم مسلمانی که در آن روز بعد از اعمال حج در آنجا جمع بودند مطلع کنند که خبر مهمی را پیامبر اعظم (ص) می‌خواهد به سمع آنها برسانند . لذا آنان در آن هوای گرم زیر آفتاب سوزان با تمام وجود آماده‌ی استماع سخنان و پیام مهم «پیامبر اعظم (ص)» بودند . پیامبر اعظم (ص) بر بالای جهاز شترها که ساخته بودند تشریف برد و حضرت «امیرالمومنین» (ع) را در کنار خود طلب فرمود . آن حضرت در طرف راست «پیغمبر اعظم (ص)» ایستاد و سپس «رسول اعظم» (ص) پس از حمد و ثنای الهی مردم را موعظه‌ی اخلاقی نمودند و این آیه را تلاوت فرمودند : « إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُواْ الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاَةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ[3] »

ای مردم به زودی من برای همیشه از بین شما می‌روم و دعوت حق را لبیک می‌گویم ولی در میان شما چیزی را می گذارم که اگر متمسک به آن باشید هرگز گمراه نمی‌شوید ؛ یکی کتاب خدا است و دیگری عترتم که اهل بیت منند و این دو از هم جدا نمی‌شوند تا در کنار حوض کوثر بر من برگردند . (حدیث ثقلین)

«اِنّی تارِکٌ فیکُمُ الثَّقلَینِ کِتابَ الله وَ عِترَتی اَهلَ بَیتی ما اِن تَمَسَّکتُم بِهما لَن تَضِلُّو اَبَداً وَ اِنَّهُما لَن یَفتَرِقا[4]»

سپس فرمودند : جبرئیل مرا از جانب پروردگار به این مطلب خبر داد و گفت : کسی که «علی» (ع) را دشمن بدارد و او را از روی محبت پیروی نکند بر او لعنت خدا و غضب خدا خواهد بود . و کوشش کنید و بپرهیزید از اینکه با علی بی ابیطالب (ع) مخالفت نمایید و بعد از آنکه مسلمان شده‌اید و قدمتان در راه اسلام استوار گردیده است لغزش پیدا کنید خدا دانا است به آنچه که عمل می‌کنید .

سپس فرمود : آیا من سزاوارتر از شما به خودتان نیستم ؟

اَیُّهَا النّاسُ مَن اَولی النّاسِ بِالمُؤمِنینَ مِن اَنفُسِهِم

گفتند : خدا و پیامبرش داناترند .

پیامبر اعظم  (ص) فرمود : خدا بر من ولایت دارد و من بر مومنان ، و من بر مومنان از خودشان سزاوارترم . آنگاه فرمود :

« مَن کُنتُ مَولاهُ فَهذا عَلِیُّ مَولاهُ»

هرکس که من ولی و سرپرست اویم پس این علی نیز سرپرست و ولی اوست .

سپس پیامبر اعظم  (ص) فرمود که این مطلب را حاضران به غایبان برسانند .

پس از تمام شدن خطبه‌ی پیامبر (ص) مردم به امیرمومنان علی (ع) تبریک و شادباش گفتند . اول کسانی که خدمتش رسیدند «عمر بن خطاب» و جمعی از اصحاب کبار بودند و هر یک می‌گفتند : « بخ بخ لک یا علی اصبحت مولای و مولی کلّ مؤمن و مؤمنهٍ » و همه به امیرالمومنین علی (ع) تهنیت می‌گفتند و با او بیعت می‌کردند .

پیامبر اعظم (ص) فرمود : « الحمد لله الذی فضلنا علی جمیع العالمین» . تا آنکه بیعت مرد ها تمام شد سپس پیامبر اعظم (ص) دستور دادند زنان خودشان و زنان مسلمانان که حضور داشتند بروند و به حضرت علی بن ابیطالب (ع) تهنیت و تبریک بگویید و با آن حضرت بیعت کنند این عمل سه روز به طول انجامید و پس از آن به طرف مدینه حرکت کردند .

این حدیث از جهت سلسله‌ی راویان چنان محکم است که شاید کمتر حدیثی مانند آن وجود داشته باشد . یکصد و ده نفر از اصحاب پیامبر اعظم (ص) که در غدیر حاضر بودند این حدیث را بی هیچ واسطه از پیامبر اعظم (ص) نقل کرده‌اند ، همچنین هشتاد و چهار نفر از تابعین[5] بیان کرده‌اند .

دانشمندان و تاریخ نویسان و مفسران اهل تسنن نیز حدیث غدیر را با مدارک زیاد در کتابهای خود آورده‌اند که نام سیصد و پنجاه نفر از آنها در کتاب «الغدیر»[6] آمده است .

چون کار بیعت مسلمانان با علی (ع) پایان گرفت ، آیه‌ی دیگری نازل شد که اکمال و اتمام دین را به همگان اعلام می‌داشت :

«اَلیَومَ أکمَلتُ لَکُم دینَکُم وَ اَتمَمتُ عَلَیکُم نِعمَتی وَ رَضیتُ لَکُمُ الاِسلامَ دِیناً» [7]

« امروز دین شما را کامل کردم و نعمتم را بر شما تمام ساختم و اسلام را به عنوان آئین برای شما پسندیدم »

با توجه به بیانات صریح پیامبر اعظم (ص) در مورد جانشینی حضرت علی (ع) که چند مورد از آن بیان شد عده‌ای از مسلمانان برجسته و یاران نامور پیامبر  (ص) از قبیل سلمان و ابوذر و عمار و مقداد و غیره را بر آن داشت که از همان روزهای نخستین بعد از رحلت پیامبر اعظم (ص)  طرفدار جدی زمامداری علی (ع) باشند . آنها معتقد بودند تنها او می‌تواند جنبش بی نظیر اسلامی را که پیغمبر (ص) برای نجات بشریت آغاز کرده و تا مرحله حساسی پیش برده همچنان در مسیر راستین خود به جلو برد و به ثمر رساند .

این گروه ، یعنی طرفداران و پیروان علی و معتقدان به لزوم زمامداری آن امام بزرگ «شیعه» نامیده شدند . کلمه شیعه به معنی گروه ، یاران و پیروان است .

از پیامبر اعظم (ص) روایاتی نقل شده که در آنها به «شیعه علی» اشاره شده است از جمله زمانی که پیامبر اعظم (ص) رو به علی (ع) کرد و فرمود :

«.... وَالَّذی نَفسی بِیَدِه اِنَّ هذا وَ شیعَتَهُ لَهُمُ الفائِزُونَ یَومَ القِیامَهِ»

«سوگند به آنکه جانم به دست اوست این شخص و کسانی که پیرو شیعه‌ی اویند هم اینان در قیامت رستگارند .

اگر چه بنا به عللی بلافاصله بعد از رحلت پیامبر ، علی (ع) زمامدار مسلمین نشد ولی به هر حال مسئله‌ی شایستگی کامل علی (ع) برای خلافت نمی‌توانست فراموش شود بطوریکه برخی از محققین نام حدود سیصد نفر از بزرگان صحابه‌ی پیامبر را در منابع مختلف یافته‌اند که جزء شیعیان بودند.[8]

آنچه مسلم است این است که شیعه چیزی غیر از اصول و مبانی و تعالیم اسلام ندارد بلکه در شکل راستینش پاسدار اصول اسلامی و خواستار حکومت حق و اجرای عدالت است .

بنابرین ، شیعه فرقه‌ی انشعابی یا ساختگی نیست و خاستگاه او دفاع از اسلام ، ولایت و عدل است[9] .

حمد و سپاس بی کران از آن خداوند که ما را به وادی ولایت هدایت فرموده و اگر خداوند چنین لطفی نمی‌فرمود ما هرگز راه راست را نمی‌یافتیم . خدای را سپاس که ما را از کسانی قرار داده است که به ریسمان استوار و نجات بخش ولایت علوی چنگ زده‌ایم .

ما سرافرازیم و به خود می‌بالیم که وصیت پیامبر خدا را در پیروی از قرآن و عترت به گوش جان شنیده‌ایم و در دشوارترین آزمون خدا ، یعنی امتحان امامت و ولایت ، پیروز گشته‌ایم .

آری ما شکرگزار نعمت ولایت هستیم و به خواست خدای منان ، تا پای جان ، در این راه ، استوار و سرافراز می‌مانیم . ان شاءالله

دوستان عید ولایت بر تمامی عاشقان ولایت امیرالمومنین علی (ع) مبارک باد .