ائمه را شاهد و ناظر بر احوال خويش بدانيم

بخش چهارم از سلسله مقالات گوهر دیدار:

خداوند در قرآن كريم مي فرمايد :

« و لا تحسبن الذين قتلوا في سبيل الله أمواتاً بل أحياء عند ربهم يرزقون » (1)

(‌گمان مبر آناني كه در راه خدا كشته شده‌‌اند، مرده‌اند . بلكه زنده‌اند و نزد پروردگارشان روزي داده مي شوند .)

به همين جهت در بخشي از دعاي اذن دخول حرم امام، عليه السلام، چنين مي‌گوييم:

« ....و أعلم أن رسولك و خلفائك عليهم السلام أحياء عندك يرزقون يرون مقامي و يسمعون كلامي و يردون سلامي ...»

( خداوندا! مي دانم كه پيغمبر و جانشينان تو جملگي نزد تو زنده‌اند و روزي مي‌خورند و جايگاه مرا نزد قبر مطهر خود مي‌بينند و سخنم را مي‌شنوند و سلامم را پاسخ مي‌دهند )

آنها همچون زمان حيات خود زنده‌اند و به اذن پروردگار آنچه را كه مي‌خواهيم، مي‌بينند و مي‌شنوند و عطا مي‌كنند با اين تفاوت كه درحال حاضر از طريق حجت حي و امام زمان دوران يعني وجود مقدس حضرت ولي عصر عجل الله تعالي فرجه الشريف، خواسته‌ها و حاجت‌هاي ما را برآورده و به ما عنايت مي فرمايند.

ماجراي تشرف مقدس اردبيلي خدمت امير مومنان عليه السلام بيانگر همين نكته است است كه آن حضرت، مقدس را به امام زمان، عليه السلام و حجت حي دورانش ارجاع مي‌دهد تا حاجتش را از ايشان بگيرد .

امام عليه السلام ازاحوال ما آگاهند و براي ما دعا مي‌‌كنند:

« رُمَيله » از دوستان و ياران «امير مومنان » عليه السلام بود چند روزي تب شديدي بر وي عارض شد . او خود مي‌گويد : روز جمعه كه فرا رسيد، احساس سبكي نمودم پيش خود گفتم : بهتر است آبي به صورتم بزنم و به مسجد روم و نماز جماعت را به امامت آن حضرت بخوانم و چنين كردم پس از نماز امام عليه السلام بالاي منبر رفتند . در آن لحظه تب من دوباره شدت گرفت پس از آنكه سخنان حضرت پايان يافت، خدمت ايشان شرفياب شدم امام عليه السلام رو به من كرد و فرمود : « اي رميله ! مي‌ديدم كه بر خود مي پيچيدي .» عرض كردم : بلي مولايم . و داستان خود را و اين كه چه چيز باعث رغبت و ميل من شد كه به نماز جماعت حاضر شوم، براي ايشان بازگو كردم آنگاه حضرت فرمودند :

« رميله ! هيچ مومني مريض نمي‌شود مگر اينكه ما از شدت علاقه به او مريض مي‌شويم ! و هيچ مومني محزون نمي شود، مگر اينكه ما به خاطر او محزون مي شويم ! و دعا نمي‌كند ،‌مگر اينكه آمين مي‌‌‌‌گوييم و ساكت نمي‌شود، مگر اينكه برايش دعا مي‌كنيم .»

گفتم مولا جان ، فدايت شوم . اين حالت شما مربوط به كساني است كه در اين محل و در پيرامون شمايند درباره‌ي كساني كه در اطراف زمين پراكنده‌اند، چطور ؟

حضرت فرمودند : « رميله ! در شرق زمين و جاهاي ديگر آن، كسي از ما غايب نيست .» (2)

دوست نزديك‌تر از من به من است وين عجب‌‌تر كه من از وي دورم

در همه حال خدا و رسول و اهل بيت عليهم السلام اعمال ما را مي‌بينند .

عبدالله زيات ميگويد : از امام زمان خود، حضرت علي بن موسي الرضا عليه السلام تقاضا نمودم كه در حق من و اهل بيتم دعاي خيري نمايد . حضرت فرمودند : « مگر شما را دعا نمي‌كنم ؟ به خدا سوگند همه روزه تمام آنچه را كه از شما سر مي زند به اطلاع من مي‌رسانند.»

راوي گويد : اين سخن حضرت برايم سنگين آمد و شگفت زده شدم !

حضرت، عليه السلام فرمود : مگر در قرآن نمي‌خواني :« قل إعلموا فسيري الله عملكم و رسوله و المؤمنين ....» (3)

يعني :اي پيامبر ، ‌بگو هر چه مي خواهيد، انجام دهيد، ولي بدانيد كه خداوند و رسول او و مومنان عليهم السلام، مي‌بينند و از آنها آگاه هستند .(4)

روشن است كه در آن هنگام رسول خدا صلي الله عليه و آله به حسب ظاهر در قيد حيات دنيوي نبوده، اما ايشان نيز مانند ساير مومنان و امامان عليهم السلام به اذن پروردگار شاهد بر اعمال خلق هستند، چه آنانيكه در قيد حيات دنيوي نيستند و چه آن حجتي كه حي و زنده است .

امام عصر عليه السلام در توقيعي به شيخ مفيد ره فرمودند :

« ما از تمام آنچه در ميان شما ميگذرد آگاهيم و چيزي از اخبار شما بر ما پوشيده نيست.... ما نسبت به رعايت حال شما كوتاهي نمي‌كنيم و ياد شما را از خاطر نمي بريم .» (5)

پی نوشتها :

(1) سوره بقره / 154.

(2) بحارالانوار 26/140 ، ح11.

(3) بحارالانوار 53/175.

(4) منظور از مومنان در این آیه همان ائمه علیهم السلام هستند . (تفسیر نورالثقلین ، ذیل آیه 105 سوره توبه).

(5) بحارالانوار 53/175.